Дали вашето дете следи онлајн-настава? Сигурно се соочувате со низа предизвици, а проблемот не е во вашето трпение, туку во мотивацијата на детето. Проблемот е што онлајн-наставата не е начин на кој децата се навикнати да учат. Нема совршено решение, но има некои стратегии што ќе го направат онлајн-учењето подобро. Што треба да биде приоритет?

– Дајте му на детето повеќе контрола и автономија.

– Поттикнете ја неговата љубопитност, возбуда и чувство за откривање дека учењето е исполнувачко.

– Поставете средина и распоред кој укажува на поддршка на детето, за тоа да остане фокусирано, па да може да започне да ужива во совладувањето на материјалите.
На крајот, земете предвид како вашиот однос со детето влијае врз вашата способност да го научите, па искористете го тоа.

Всушност, може да бидете изненадени и да сфатите дека вашата најважна задача за време на онлајн-учењето е поврзување со вашето дете и намалување на неговата анксиозност.

Зошто децата им задаваат толку главоболки на родителите за време на онлајн-наставата, кога биле добри и солидни на училиште претходно? Изгледа дека има добра причина за тоа. Сите деца се плашат дека ако не успеат да им покажат на своите родители колку се паметни, родителите ќе престанат да ги сакаат. Имаат многу поголеми стравови сега отколку желбата да го импресионираат наставникот. Па веројатно не можат добро да се изборат со тоа. Зошто децата би ги имале овие стравови? Бидејќи вие сте им очајно потребни, а децата секогаш се грижат дека родителите ќе им најдат недостатоци и ќе престанат да ги сакаат. За жал, секојдневното искуство на повеќето деца во училиште се спротивставува на границите на нивното знаење и нивните вештини. Тоа е нормално за ученик. Но, влошено е поради начинот на кој често ги учиме, а тоа е константно евалуирање на децата, укажување на грешките и кажувањата дека треба да бидат подобри. Тоа е искуство кое лесно може да предизвика едно младо лице да заклучи дека е несоодветно.

Тајната што го трансформира учењето: менталитет на раст и развој

За да научи, вашето дете треба да знае дека безусловно го сакате, дека не сте загрижени ако тоа се мачи да разбере нешто или не е магично добро во нешто – бидејќи знаете дека детето е повеќе од доволно такво какво што е. Децата уште учат – тоа треба да биде главната точка. А вие да покажете дека тоа го знаете – во ред е ако детето треба напорно да работи за да научи некои работи и да ги развива вештините. Тоа не значи дека не е паметно – туку значи дека е нормално.

Треба да го надминеме тој концепт на „паметно“ бидејќи се однесува на тоа дали децата се интелигентни или не. Тоа е едно од верувањата што предизвикуваат децата да се откажат од учењето. Вистината е дека нашите умови секогаш се развиваат како одговор на нашите искуства, па секогаш можеме да поработиме повеќе на нешто. Кога зборувате со децата на оваа тема, можете да искористите пример на градење мускули преку вежбање. Не се обидувате да кренете потешки тегови, па да се откажете бидејќи едноставно не сте силни, напротив – работите напорно додека не ги постигнете своите цели. Слично е и со умот – тој се развива ако повеќе работите на решавање проблеми и совладувате нови вештини. Ова значи дека ваша најважна работа е да го поддржувате вашето дете во учењето – не да го учите, туку да се поврзувате. Тоа ќе му помогне на детето да се чувствува побезбедно и полесно ќе се справи со нештата што се мачи да ги разбере.

За да се намали анксиозноста и да се зголеми соработката, не треба да го оценувате детето на секој начин. Тоа е работа на учителот. Вашата работа е да го славите секој чекор во вистинската насока, со константно охрабрување за трудот на детето. Фокусирајте се на делата што детето може да ги контролира: вештини за вежбање, контрола на фрустрацијата кога ќе наиде на предизвик и истрајност. Наместо да се посочуваат проблемите каде што детето може да згреши, фокусирајте се на она што го сработило правилно и прашајте го како смета дека може да го надополни она што веќе го знае.

Следниот пат кога детето ќе инсистира дека не е добро во нешто, на пример, математика, можете да кажете: „Само не се чувствуваш пријатно со математиката! Дали се сеќаваш колку се трудеше да нацрташ срце, но се обидуваше секој ден и сега можеш да нацрташ одлично срце? Математиката е иста! Секој ден по малку твојот ум ќе се развива, а ти ќе се надградуваш и математиката ќе стане полесна и позабавна“. Покажете емпатија кога е тешко и кажете му на детето дека сте согледале колку напорно работи и дека сте тука да го поддржите. Со текот на времето, вашето дете ќе добие поголема самодоверба во однос на својата способност да решава проблеми и нема да изразува премногу фрустрација, туку ќе има поголема толеранција. Но, засега треба да му дадете поддршка на детето да успее да го контролира својот страв дека не е доволно добро.

Запомнете дека вие ја креирате атмосферата

Вашето расположение влијае и врз детето, па затоа останете релаксирани колку што можете повеќе. Правете ги активностите на забавен начин, воведете игри и натпреварувања за детето да го присвои тој игрив начин на функционирање. Сега имате улога да го поддржите детето во стресни ситуации, да му помогнете да научи и да ја заштитите волјата и љубовта кон учењето. Ако детето изгледа дека е незаинтересирано, запомнете дека ниту едно дете не е мрзливо. Сите деца сакаат да ги совладаат нештата и да се чувствуваат компетентни. Па ако детето одбива да изработи нешто, запомнете дека неговата анксиозност е насочена кон тоа дали ќе биде доволно паметно за да ве задоволи и потсетете се себеси да останете смирени.

Можете да се водите од тоа што треба да направи детето како задача дадена од наставникот, но вашата мисија е да ги поставите очекувањата со смисла за хумор и да се однесувате како лице кое поддржува, наместо да осудувате и да тестирате. Ако детето не соработува, кажете му: „Те слушам. Посакуваш да не мораше да ги завршиш сите овие обврски што ти ги даде наставникот. Мислиш дека не е толку забавно како играње видеоигри. Но те уверувам дека кога ќе пораснеш, ќе бидеш создавач на видеоигри бидејќи толку многу ги сакаш!“ Потоа поставете ја границата: „Дури и така, наставникот рече дека треба да ги сработиме задачите, па направи го тоа за наставникот“. На крајот, кажете му на детето како да ги задоволи своите потреби: „Како што знаеш, откако ќе ги завршиш задачите, ќе излеземе надвор и ќе играме фудбал. Која задача сакаш да ја решиш прво? Како да ти помогнам да почнеш за да можеш да завршиш поскоро?“

Приоритет нека биде поврзувањето

Без разлика колку смирени можете да останете, нема да добиете соработка додека не се поврзете со детето и не му помогнете со анксиозноста што ја чувствува во врска со учењето. Најдобро е секое утро да се „размрдате“ со вашето дете, да се расположите и смеете пред да почнете со училишната работа. Така ќе го намалите стресот и детето ќе може полесно да се справи со предизвиците. Еднакво важно, смеењето му помага на детето да се чувствува поврзано со вас. Детето треба да смета дека вие го слушате и го охрабрувате, па треба да ги сфатите неговите проблеми сериозно и да му помогнете да најде решенија. Треба да се чувствува безбедно за да ви ги покаже своите емоции, вклучително и негативните, па вие треба да ги прифатите со трпение. Потребно е и да изградите ритуали за поврзување, кои ќе ги практикувате на дневна основа.

Ако вашето дете развие менталитет кој подразбира раст и развој, тогаш полесно ќе успева да се справува со големите чувства и емоции, особено кога се мачи со некој проблем. Со тоа детето креира вештини за справување не само за проблемите на училиште, туку и за целиот живот. А умот не е единственото нешто кое се развива кога го „растегнуваме“. Секогаш кога можете да моделирате трпение за време на онлајн-наставата, вие го „растегнувате“ срцето и вашиот капацитет за сакање. Откако детето ќе се врати на училиште со физичко присуство, можеби ќе гледате на овие денови со благодарност.

Автор: д-р Лора Маркам

Извор