Дали го добивате потребниот сон? Повеќето луѓе, особено тинејџерите, се смеат на идејата дека треба да спијат по 8 часа навечер, што е минималната препорачана количина на сон за адолесцентите на возраст од 13 до 18 години. Всушност, над 75% од средношколците во САД не го добиваат потребниот сон. Па, зошто е важно тоа што тинејџерите се лишени од сон? Што е толку важно во препораката дека треба да спиете доволно?
Спиењето е клучно за физичкото здравје, особено во период кога тинејџерскиот мозок сè уште се развива. Спиењето им помага на нашите тела и на имунолошкиот систем да станат посилни. Ни помага физички да работиме, да ги зајакнуваме мускулите и да растеме, да се бориме со дебелината и да спречиме долгорочни негативни здравствени исходи, како дијабетес и срцеви заболувања. Всушност, подоброто спиење води до подолг живот (буквално).
Спиењето е поврзано со академските перформанси, вклучувајќи го и донесувањето одлуки, решавањето проблеми, како и вниманието и фокусот, а сето тоа влијае врз способноста на тинејџерите да учат. Ако тинејџерите се премногу поспани за да обрнат внимание на часот, тие нема да обрнат внимание на важните белешки опфатени од наставникот. За време на спиењето, нашиот мозок исто така ги консолидира спомените. Со други зборови, без соодветен сон, тинејџерите можеби нема да можат да научат нови работи или да ги претворат во трајни спомени.
Спиењето е поврзано со повеќето ментални здравствени проблеми, вклучувајќи ги анксиозноста, депресијата и самоубиствените мисли и однесувања. Додека нарушувањето на спиењето е симптом на проблеми со менталното здравје, лошиот сон, исто така, ги предвидува (или им претходи) овие проблеми. Ова значи дека недоволното спиење со текот на времето може да доведе до анксиозност, депресија, па дури и до самоубиствено размислување. Многу луѓе се изненадени од ова, но има смисла кога ќе размислите како се чувствуваме кога немаме сон (на пример, раздразливи сме). Кај младите со висок ризик (оние што веќе се изложени на ризик за самоубиство), студија покажала дека кога тинејџерите спијат пократко или имаат полош квалитет на сон од вообичаеното, тие имале поголема веројатност да имаат самоубиствено размислување следниот ден – делумно затоа што лошиот сон предизвикува интеракциите со другите луѓе да создадат лошо чувство и да ги намалуваат позитивните ефекти. Накратко, лошиот сон предизвикува добрите работи да ги чувствуваме помалку добри, а лошите да ги чувствуваме уште полоши отколку што реално се. И тоа не им е потребно на тинејџерите, особено кога нивниот мозок е веќе чувствителен на емоционални и социјални искуства.
Сега, големото прашање е следното: што го предизвикува овој проблем на краток сон кај тинејџерите? Иако се многу фактори во прашање, времето на почетокот на училишните часови е еден од најголемите виновници. Биолошкиот ритам на тинејџерите природно се менува подоцна со почетокот на пубертетот, што значи дека тинејџерите не можат да „одат на спиење“ порано бидејќи времето на започнување на училиштето се движи во надолна линија, како што преминуваат во средно училиште. Повеќето средни училишта започнуваат околу 7-7:30 часот, поради што е потребно учениците да стануваат околу 5:30-6:30 часот.
Значи, што можеме да направиме за да го подобриме тинејџерскиот сон? Постојат чекори за подобрување на спиењето за поединечни тинејџери: имајте редовна рутина за спиење и будење, избегнувајте долги дремки подоцна во текот на денот и избегнувајте користење на телефони 30 минути пред спиење. Исто така, можеме да го преместиме времето на започнување на училиште подоцна. Оваа промена на поместувањето на времето на започнување на училиштето до 8:30 часот го подобрува спиењето на тинејџерите (забелешка: тинејџерите не легнуваат само подоцна, туку спијат повеќе!), ги подобрува академските перформанси и резултира со подобри исходи за менталното здравје.
Со една системска промена, идејата за спиење најмалку 8 часа во текот на ноќта можеби нема да биде толку смешна за тинејџерите – и така, како општество, можеме да им сигнализираме на тинејџерите дека навистина се грижиме за нивниот сон и нивното здравје и благосостојба.
Автор: Рајан Шинтани/ Џесика Ли Хамилтон
912