Нема родител кој помислува: „Е, сега ќе одгледувам себично, разгалено суштество, без разбирање за туѓите потреби и чувства“. Но, има родители кои и покрај сите добри намери, завршуваат со дете кое не може да прифати НЕ за одговор. Овде не зборуваме за тригодишни деца кои штотуку учат да управуваат со своите емоции, туку за малку постари деца од кои веќе може да се очекува да го приспособат своето однесување на некои општествени норми. Гледањето добро развиено шестгодишно дете како ги удира родителите, се фрла на земја или фрла предмети е знак дека дошло до некаков неуспех во неговото воспитување.

Не толку одамна вакви сцени беа незамисливи. Можеби и тоа не беше добро и можеби методите на тогашната генерација беа сомнителни, но секако дека денешните родители треба да поработат на воспитувањето и родителските вештини.

И како се случило веќе да се „големи“ и да не знаат да се контролираат?

Разгаленост предизвикана од технологија

Пред да го впериме прстот кон родителите, ајде да признаеме колку силен и длабок отпечаток остава технологијата во животот на децата. Дури и кај оние деца чии родители се обидуваат да им го ограничат пристапот. Затоа што, да се разбереме, да се биде речиси единственото дете во вашето одделение кое не слушнало за популарен јутјубер не е воопшто лесно.

Интернетот, видеото кое е насекаде, „Јутјуб“, во голема мера го променија животот на децата во претходните децении, како и нивната секојдневна рутина. Многу студии покажаа дека дигиталната технологија генерално има лош ефект врз децата – таа е поттик за развој на анксиозност и депресија, низок праг на толеранција за фрустрација и доцнење во развојот на емоционалната интелигенција.

Можеби не сте знаеле, но во САД постои нешто што се нарекува „американски генерален хирург“. Тоа е нешто како „главен доктор на нацијата“. Тој се грижи за здравјето на целата нација – и психичко и физичко. Неговата задача е да ја информира нацијата за сите научни откритија во врска со влијанието врз здравјето на луѓето. А токму тој неодамна побара социјалните мрежи да воведат предупредување (како она на кутиите со цигари, само онлајн) за штетата што може да ја предизвикаат врз здравјето на адолесцентите.

Поминаа речиси триесет години од појавувањето на првиот паметен телефон. Ова значи дека на цели генерации деца им е поудобно да комуницираат со екранот отколку со други, помалку познати луѓе. И во повеќето случаи тоа се деца кои биле воспитани од добронамерни, грижливи родители кои навистина немале поим што се случува кога нивното дете поминувало часови пред екран. Сите ризици од виртуелниот живот станаа широко познати дури во последните неколку години.

Американскиот психотерапевт Шон Гровер ја раскажа приказната за двајца тинејџери кои доаѓаат кај него на терапија, одделно. И двајцата имаат 16 години и и двајцата имаат изливи, дури и на терапија, на такви бесови што можеме да ги разбереме кај тригодишно дете.

-Тие врескаа, викаа, пцуеја, ги понижуваа своите родители. И двајцата ми беа донесени поради нивната зависност од екраните – поминуваа повеќе време со уредите отколку со пријателите и семејството, што предизвика одложување во развојот на емоционалната интелигенција. Со други зборови, физички се развиле, но нивното однесување останало на ниво на мало дете – вели овој психотерапевт.

А доцнењето во емоционалниот развој речиси без исклучок предизвикува однесување кое често го нарекуваме разгалено. Наместо да се борат за својата независност и автономија, да научат да бидат независни, овие деца остануваат зависни од своите родители и очекуваат да им ги исполнат сите нивни потреби.

Лоши одлуки во родителството

Постојат три најважни вида родители кои најчесто воспитуваат нерегулирани, напорни, насилни деца: родител со силно чувство на вина, вознемирен родител и родител кој се обидува да држи сѐ под контрола.

А еве уште неколку родителски грешки што ги разгалуваат децата:

-Родителите кои биле игнорирани или злоупотребувани во детството се обидуваат да надоместат сѐ што им недостигало давајќи им сѐ на своите деца. Во тоа понекогаш претеруваат.
-Родители кои страдаат од анксиозност и не можат да поднесат дека на нивните деца нешто им недостига или чувствуваат некаква непријатност.

Негативни ефекти од разгалувањето

Еве некои од последиците што ги трпат децата кои се воспитуваат на овој начин:

Ниска толеранција на фрустрација: Кога овие деца се фрустрирани, тие се со поголема веројатност да се откажат веднаш штом ќе наидат на пречка.
Слаби вештини за решавање проблеми: Разгалените деца не сакаат да решаваат проблеми. Тие не се занимаваат со тоа, туку сакаат другите да го направат тоа наместо нив.
Лоша работна етика: Технологијата обезбеди способност да се биде мрзлив. Сè е на еден клик и децата на кои им е дозволено многу да користат технологија, очекуваат дека ќе можат да го добијат она што го сакаат, кога сакаат, без да вложуваат многу труд. Накратко – да се направи сè на еден клик.
Социјални проблеми: Разгалените деца избегнуваат друштвени собири освен ако самите не се во центарот на вниманието. Ова ги прави социјално непопуларни и сиромашни тимски играчи.
Проблеми со емоционалниот развој: Остануваат заглавени на ниво на тригодишни деца и се склони кон бес.

Извор