Рубриката „Прашај психолог“ овозможува стручна поддршка од психолози и психотерапевти на родителите при справување и решавање одредени актуелни прашања од психолошка природа на нивните деца и е резултат на соработка помеѓу Деца.мк и „Психотерапика“ – здружение за психологија и психотерапија. Прашањата до психолозите и психотерапевтите може да ги испраќате на е-пошта: prasajpsiholog@deca.mk. Ве молиме прашањата пишувајте ги на кирилица. Нашето мото е: Кој прашува, дејствува! Кој си молчи, претпоставува!

ПРАШАЊЕ: Пред 6 месеци со сопругот и со двете дечиња се преселивме во Германија. Ќерката има 4,5 години, а синот сега наполни една година. Ја запишавме во градинка пред еден месец. Првите две недели беше многу среќна и со радост одеше, но потоа почна „хоророт“ со плачење, одбивност кон градинката, не сака ни да слушне да оди, а уште помалку да седи таму. И јас одев со неа да седам, да играм, ама никако да се навикне и да престане со плачење. Штом ќе си дојдев дома, ми ѕвонеа да одам да ја земам зашто премногу плачела. Не сака да си игра со другите деца, повлечена е во некој нејзин свет, по цел ден ќе седи сама или со учителката. Главен проблем ѝ е непознавање на јазикот. Вели дека не ги разбира децата, па не може да си игра со нив. Учителките ѝ посветуваат максимално внимание и работат интензивно со неа бидејќи е странец, но тоа кај неа не дава резултати. Дома се обидуваме на секој начин да ѝ посветиме максимално внимание и љубов и преку разговор да го решиме проблемот, но штом ќе дојдеме до влезот на градинката почнува да плаче и да се инаети. Како да ѝ помогнеме да го надмине овој период? Германциве се некако премногу студени во споредба со нас, Балканците, учителките ми велат: „Ќе плаче, ќе ѝ помине“. Но мора да се навикне зашто сето тоа ѝ влегувало во просек за во училиште кога ќе требало да ја запишеме. Секоја нејзина особина ќе биде заведена во документ кој ќе го добие пред запишување во училиште. А тука имаат строги критериуми и принципи. Како да постигнеме подобар резултат.

ОДГОВОР: Сами знаете и сте почувствувале дека навистина треба време за да се навикне на новата средина, на новиот јазик, на новите учителки и деца. Премногу сте исплашени и загрижени дали таа ќе се адаптира на новата средина затоа што и вие сега се адаптирате на ситуацијата, и за вас и за вашето семејство ова е нова фаза во животот. Се согласувам со вас дека голем удел има јазикот. Не знам каква градинка посетувате, но убаво би било доколку побарате градинки со мешан состав на деца каде што има и деца кои мигрирале од други земји или градинки кои имаат искуство со ваков тип на адаптација.

Многу е битно да изградите сојуз со наставничките, да ги прашате што прават во вакви ситуации, дали имале слична ситуација на адаптација на дете од друга средина и како може да ѝ се помогне и што вие треба да направите за да ѝ биде подобро. Сојузот со наставничките секогаш е добра опција, впрочем, кога и таа ќе види дека имате убав однос со нив, ќе се опушти многу повеќе отколку ако забележи дека и вам ви е тешко да комуницирате. Дома е многу битно да не ја притискате и да ѝ влеете доверба дека без разлика кога ќе реши да сака да си дојде дома од градинка, порано или не, дека секогаш ќе бидете тука за неа. Во овој период на адаптација пожелно е едниот родител повеќе да се грижи и да биде со децата, доколку другиот работи. Ако сте тоа вие, посветете повеќе време да изградите убави, забавни моменти заедно во новото место, нека го види вашиот оптимизам, верба дека сѐ ќе биде во ред и дека вие сте на убаво место. Децата мора да го почувствуваат тоа за да можат да се осигурат и самите да се опуштат повеќе со новите луѓе во новите услови. Оние критички аспекти што ги имате во текот на адаптацијата, издишувањето, непријатноста и вашите лични согледувања, не коментирате ги со сопругот во нејзино присуство, туку во поинтимни услови со цел да ги извадите и споделите сите ваши мисли за самата адаптација.

Искрено се надевам дека веќе имате попозитивно искуство. За сѐ е потребно време, за адаптацијата на децата особено се потребни време и внимание. Можно е да ѝ поминал шокот од селењето и сега да почнува да сфаќа каде се наоѓа. Можеби на старото место оставила баба или дедо, или другарка со која била вистински поврзана и се радувала, па сега многу ѝ недостига, затоа потрудете се да ѝ го обезбедите присуството и контактот што ѝ недостига преку пишување писма, кои заедно ќе ги напишете, а вие ќе ги испратите… Излегувајте повеќе надвор, на места каде што има и други деца кои слободно играат и се дружат, за да биде опкружена повеќе со детска игра и џагор, да почувствува дека игралиштата се секаде исти и дека децата сакаат да си играат и да се дружат дури и на ова понекогаш студено и ново место.

Одговара: Радмила Живановиќ, лиценциран психолог-психотерапевт во „Психотерапика“
е-пошта: psihoterapika@gmail.com / radmila.zivanovic@gmail.com

Психолозите и психотерапевтите ги одговараат прашањата според редоследот на нивното испраќање, а одговорите ќе се објавуваат на Деца.мк. Одговорите имаат психоедукативна функција и ги насочуваат родителите кон посеопфатни насоки на решавање на состојбата што ги мачи. Се разбира, покомплексните прашања подразбираат покомплексен пристап.