Кога станува збор за дисциплината, секој родител има сопствен пристап. Но, експертите се согласуваат дека тонот на гласот што го користите може да направи голема разлика.

Многу родители користат строг глас додека дисциплинираат, но емпатичниот и разбирлив тон всушност е поефикасен. Клучот е да бидете реален.

Дисциплината е еден од најтешките делови на родителството, делумно затоа што ги сакаме нашите деца и не сакаме да ги гледаме како страдаат. Понекогаш, во обид да ги заштитиме од негативни емоции, родителите се премногу попустливи. Овие родители воопшто не дисциплинираат. За жал, децата без доволно структура и конзистентност немаат доволно вештини за да се справат во зрела возраст.

Многу родители ја сфаќаат потребата да ги дисциплинираат своите деца. Тие сметаат дека ако ги научат децата да се однесуваат како што очекуваат од нив, тоа ги прави добар родител. Сепак, овие родители честопати толкуваат дека тоа значи дека треба да користат строг глас, па дури и да им викаат на своите деца кога го поправаат нивното однесување.

За волја на вистината, викањето или зборувањето со висок тон не е најдобриот начин за дисциплина. Бидејќи „дисциплина“ значи „да се научи“, земете го предвид фактот дека овој пристап всушност ја спречува способноста на детето да учи.

Позитивниот тренер за родители, љубов и логика за рано детство Хедер Валас објаснува: – Ако давате команди или ги кажувате последиците со вашиот злобен глас, нивниот мозок автоматски ќе почне борба. Ова ќе предизвика голем отпор.

Родителите што премногу попуштаат водат борба со себе бидејќи не сакаат да ги видат своите деца како се борат со негативни искуства. Јасно е дека овој пристап не е правилниот, но ајде подлабоко да ги разгледаме неговите мотиви.

Кога децата се повредени, болката ја чувствуваат и родителите. Наместо да се откажете од сите правила, што води до уште поголема болка во иднина и наместо грубост, ви нудам различен пристап.

Кажете им ги последиците со емпатичен тон. Ова значи дека вашиот глас треба да биде мирен и полн со љубов и разбирање. Покажете му на вашето дете дека го сакате и тогаш кога го дисциплинирате.

Нема потреба да бидете груби. Светот и онака е суров и груб, така што вие можете да се повлечете и да му дозволите на вашето дете да се соочи со природните последици, истовремено додека сте тука за него како поддршка.

Накратко: оставете последиците да зборуваат сами за себе. Држете се до вашите граници додека зборувате со љубовен и емпатичен тон.

Но, моите деца ме слушаат само кога викам…

Родителите честопати имаат проблем со омекнување на нивниот тон бидејќи грубиот е поефикасен. Постојат неколку работи што тука треба да се земат предвид.

Прво, ако секогаш викате, ќе треба секогаш да викате. Ако продолжите да се потпирате на одреден волумен или тон на гласот, вие ги тренирате вашите деца да слушаат само тогаш кога го користите. Тие ќе знаат дека не го мислите нештото сè до моментот кога ќе почнете да викате.

Следно, грубиот тон може да функционира краткорочно, но не долгорочно. Не само што вашите деца не го слушаат она што им го кажувате, туку и си ја уништувате врската со нив. Како што вашето дете созрева, така ќе сакате да имаат доверба во вас и да останат отворени за вашите совети.

Што ако е важно или ако станува збор за нивната безбедност?

Многу родители го чуваат својот груб тон за „вонредни ситуации“. Кога безбедноста е доведена во прашање, тие честопати ја насочуваат нивната родителска стратегија кон построг пристап. Ова очигледно има смисла.

Ако вашето четиригодишно дете тргне да ја премине улицата само, дали треба да викате? Да. Но, тука вашата намера не е да казните. Целта на викањето е да му се привлече вниманието. Ако немате навика да викате, тогаш ова би требало да биде многу ефикасно. Ако секогаш викате, тогаш сте ја ослабиле моќта на вашиот глас во итни ситуации.

Секогаш одговарајте на непосредна опасност. Сепак, дисциплината што следува најдобро се спроведува со емпатичен и загрижен глас.

– Ова не значи дека не го повишувам гласот во опасни ситуации за веднаш да го добијам вниманието. Но, мојот глас во текот на целата интеракција откако ќе им го привлечам вниманието ќе има вистинска емпатичност и загриженост.

Дури и ако сакате да го промените вашиот тон, децата не секогаш ги олеснуваат работите. Што ако сте многу вознемирени?

Пред да го промените гласот во емпатичен тон, обидете се да останете смирени. Вдишете длабоко, па ако треба и дајте си пауза за да се соберете. Кога зборувате, користете певлив глас што може да ви помогне да звучите позитивно.

Обидете се да допрете до љубовта на вашето дете. Дисциплината ја опишува нашата задача да ги научиме нашите деца како да бидат успешни додека растат и созреваат. Знаеме колку е тешко и предизвикувачки да учиме од сопствените грешки. Потсетете се колку го сакате и се грижите за вашето дете. Кога навистина ќе го почувствувате тоа, комуникацијата со емпатијата преку вашиот тон ќе стане полесна.

Додека овој совет ќе ви помогне кај повеќето деца, можеби ќе биде потребен поинаков пристап при дисциплинирање високочувствителни деца.

Автор: Елиса Чинели