Стрептокока од групата Б може да биде многу опасна за бебињата и малите деца. Оваа бактерија разболува околу 400.000 бебиња секоја година низ целиот свет и предизвикува смрт на најмалку 91.000 бебиња. Самата бактерија често предизвикува сепса, менингитис и трајни невролошки оштетувања кај бебињата. Керол Џ. Бејкер, научник кој ги проучувал заразните болести кај децата и која е наречена „кума на вакцините за бременост и заштитата на новороденчињата“ во Америка, ја посветила својата кариера на овој проблем.

Уште во 70-тите години таа зборувала за тоа како вакцината што им се дава на бремените жени во третото тримесечје од бременоста може да го спречи развојот на оваа опасна бактерија во возраста кога се најмногу изложени на ризик. Иако никој не ја слушал во тоа време, ниту сакал да иницира такво нешто, денес токму оваа вакцина е во фаза на тестирање. Таа може да биде особено потребна во африканските земји, каде што смртноста кај новороденчињата од стрептокока од групата Б е највисока.

Патем, „Streptococcus agalactiae“ е име на вид кој е класифициран како бета-хемолитичен стрептокок и припаѓа на стрептококите од групата Б. Вакцината сега е во доцните фази на клинички испитувања, предводени од „Фајзер“, а веднаш по неа следува данската компанија „МинерваХ“. Се чини дека вакцината наскоро би можела да стане реалност.

Како функционира вакцината

Вакцината ѝ се дава на мајката во третото тримесечје од бременоста за да се индуцира производство на високи нивоа на мајчини антитела против бактеријата. Антителата потоа ја преминуваат плацентата до бебето и го штитат детето во текот на првите месеци од животот, кога неговиот имунолошки одговор е сè уште несистематски. Доцната бременост е најдобриот период за администрација бидејќи овозможува брзо зголемување на нивоата на антитела пред раѓањето.

Истражување и развој на вакцини

Претходна студија покажа дека жените со повисоки нивоа на природни антитела раѓале заштитени бебиња, што послужило како основа за идејата за вакцинирање на мајките. Конјугираните вакцини (полисахарид + протеински носач) се покажаа како способни да предизвикаат доволно силен имунолошки одговор за да обезбедат заштита на новороденчињата. Главните предизвици во развојот на вакцини беа регулаторните прашања, загриженоста за безбедноста на бремените жени и големината на пазарот за вакцина наменета само за бремени жени.

Генерално, оваа вакцина би можела значително да го намали бројот на рани и доцни инфекции со бактеријата, мртвородени деца и предвремени породувања, особено во неразвиените земји. Воведувањето вакцина би можело да ги надополни постојните мерки (тестирање и антибиотици за време на породувањето) и да го намали бројот на случаи кои моментално остануваат надвор од дофатот на овие стратегии.

Автор: Луна Николиќ

Извор