Следењето на текстот со прст го подобрува учењето дури и на апстрактни содржини! Мултисензорното учење било опишано пред 100 години од Марија Монтесори, кога открила дека децата учат подобро да пишуваат ако прво ги следат буквите со прстите. Две студии покажале дека овој принцип на учење функционира дури и со апстрактни содржини: успехот во учењето може да се подобри со овој метод и во математиката. Причината за ова може да лежи длабоко во нашата еволуција, како што објаснуваат истражувачите.

Невронаучниците долго време претпоставувале дека луѓето подобро учат кога им се вклучени повеќе сетила. На пример, сликите можат да влијаат зборовите да бидат подобро запаметени, а гестовите исто така го поддржуваат складирањето на нови информации. Педагогијата на Монтесори ја користи оваа варијанта на учењето со поддршка на движењата: децата интензивно ги користат прстите, на пример, поминувајќи со прстите преку големи букви или бројки и на тој начин се сеќаваат на нивната форма.

Следење со прст на часовите по математика

Тим предводен од Пол Гинс од Универзитетот во Сиднеј подетално истражувал зошто оваа метода функционира и дали успева и со поапстрактни содржини за учење. Во првото истражување, 93 ученици од 4. и 5. одделение научиле да пресметуваат агли во триаголници на часот по математика. Некои деца биле замолени да нацртаат различни агли во триаголник со прстот додека слушаат објаснувања и добиваат задачи.

Друга група деца, исто така, го направиле тоа и потоа биле замолени повторно да го визуализираат следењето со затворени очи. Третата група служела како контрола и учела класично – без да ги вклучува рацете или прстите. По фазата на вежбање, сите училишни деца биле тестирани за успехот во учењето, користејќи стандардизирани задачи. Едукаторите и истражувачите забележале дека децата брзо напредуваат додека учат.

Излегло дека учениците на кои им било дозволено да ги користат прстите за следење на текстот побрзо научиле и бележеле подобри резултати на тестовите. Низа експерименти со постари тинејџери од кои било побарано да научат специфичен метод на множење во нивните глави дале слични резултати. Исто така, им помагало ако им било дозволено да ги запаметат поединечните чекори со движење на прстот околу соодветните парови на броеви.

Понатамошните анализи покажале дека когнитивното оптоварување за време на учењето било помало отколку во контролната група. Мозокот очигледно мора да користи помалку ментални ресурси кога информациите што ги добиваат очите се поддржани од сетилото за допир и одредено движење. „Постојат неколку причини зошто ова следење на текстот со прстот може да го поддржи учењето“, објаснува Гинс. Една од причините може да биде тоа што прстот подобро го фокусира нашето внимание на материјалот за учење. „Ние луѓето можеби сме биолошки поврзани на таков начин што посветуваме поголемо внимание на она што е во областа околу нашите раце“, вели истражувачот.

Научниците претпоставуваат дека покажувањето со прст може да му даде на материјалот за учење поголем приоритет во невронската обработка. Ова е поткрепено со теории според кои полесно и поприоритетно учиме еволутивно важни вештини како говор, препознавање предмети или лица. Културните содржини, пак, кои вклучуваат училишни знаења, бараат повеќе ментални ресурси.

Извор