Малиот помошник на Дедо Мраз, џуџето на полицата, е контраинтуитивен на божиќниот дух. Новогодишно џуџе (елф) на полица е всушност божиќна традиција при која родителите скришум ставаат играчка елф на различни места низ куќата. Во суштина, елфот се користи како тактика за заплашување за да ги принуди децата да се однесуваат соодветно.

Родителите обично им кажуваат на своите деца дека елфот го следи секое нивно движење и на крајот го известува Дедо Мраз дали децата биле непослушни или добри. Децата не можат да го допрат елфот, во спротивно неговата магија ќе исчезне. Основната цел е дека со тоа што ќе бидат свесно испитани од играчка елф, децата намерно ќе се однесуваат подобро за да добијат божиќни подароци.

Оваа традиција не е толку симпатична и разиграна како што се чини на прв поглед. „Мини шпион“ кој гледа од детската полица за книги и ветува подароци за добри момчиња и девојчиња не само што е бизарен, туку е и момент кој ја зајакнува зависноста од награди во замена за одлично однесување. Елфот на полица го нагласува надзорот над децата наместо да внесува чувства на љубов и заедништво. Не само што треба да се престане со таков пристап, туку родителите мора да имплементираат практични методи на воспитување кои можат позитивно да придонесат за развојот на нивното дете.

Во интервју за „Психологија денес“, Дејвид Кајл Џонсон, професор по филозофија, истакнал дека очекувањето да се запре лошото однесување додека се закачуваат награди пред лицата на децата е всушност штетна практика.

– Тоа е само мрзливо родителство – најлесниот, но најлош начин да ги натерате вашите деца да се однесуваат добро.. Децата треба да се научат на самоконтрола и да ја прават вистинската работа заради себе, но детето кое се однесува правилно затоа што елфот на полицата го гледа и ќе му каже на Дедо Мраз – го учи токму спротивното: дека начинот на однесување е диктиран од наградите што ги добива -вели Џонсон.

Измамничката порака што елфот на полицата им ја испраќа на децата е дека ако покажат ангелско однесување, ќе бидат наградени со подароци. Ова не е ефикасен начин да се научи прифатливо однесување. Децата треба да се научат да го интернализираат интегритетот и да постапуваат соодветно дури и кога никој не гледа. На крајот ќе научат дека самозадоволството што се чувствува од правењето добро е наградата за нив, а не материјалните работи. Иако тактиката можеби вреди да ги измами децата да бидат добри, тоа сепак е од погрешни причини.

Иако стимулацијата понекогаш може да биде корисна алатка за одржување на однесувањето на децата во согласност со будното око на џуџињата, тоа е само привремено решение. Детето може да биде добро воспитано за стратешки да ја добие својата награда, но кога ќе заврши Божиќ, тоа ќе се врати на старото однесување бидејќи знае дека нема награда.

Порано или подоцна, на родителите ќе им се врзат рацете обидувајќи се да ги натераат децата да се однесуваат правилно до крајот на годината бидејќи дисциплинирањето на нивните деца со митолошки карактер ја проширува претпоставката дека кога се набљудувани, доброто однесување води до моментално задоволство.
Иако тактиката е наменета да биде лесна шега, ненамерно може да биде стресна за некои деца. На крајот на краиштата, ако имате „шпион“ во куќата кој зјапа додека спиете, тоа може да ви предизвика непријатност.

Прекумерното анализирање на секој потег и грешките што се следат и пријавуваат може да ја зголемат вознемиреноста на децата. Детето треба да се чувствува безбедно и удобно во својот дом, а не параноично. „Елф на полица“ не е идеален метод за дисциплинирање на децата. Тоа е само паушална лага. Џонсон вели дека ваквите лаги ја загрозуваат доверливоста на родителите. „Вашите деца се потпираат на вас за да им дадете точни информации за начинот на кој функционира светот, а вие треба да сакате тие да имаат доверба и да веруваат во она што го кажувате. Но, откривањето дека сте ги лажеле – па дури и како начин за шегување со нив – има можност значително да ја намали нивната способност да ви веруваат – вели тој.

Наместо тоа, родителите треба да воспостават граници на здраво однесување додека нивните деца растат. Еден практичен метод кој родителите можат да го користат е доследноста. Структурата ќе ги обликува социјалните, когнитивните и емоционалните аспекти на нивните деца. Доследноста нема да дозволи никакви правила на однесување да се нарушат, вклучително и непослушноста.

Дополнително, вклучувањето на природните последици во родителството ја нагласува тенката линија помеѓу она што е морално погрешно или правилно. Јасната комуникација помеѓу родителот и детето создава меѓусебно разбирање за почитта и довербата, притоа формирајќи силна врска. Децата ќе се навикнат на рутините и ќе покажат добро однесување.

Магијата на празниците доаѓа од квалитетно поминато време со семејството, а не од влијанието врз однесувањето на детето со давање подароци. Наместо да ги залажуваат децата да слушаат играчка џуџе, родителите треба да имплементираат здрави дисциплински методи кои би се вметнале низ секојдневните интеракции дури и по празниците.

„Елфот на полица“ е имагинативна и непостојана традиција која ќе ги поттикне децата да се прашуваат дали нивното име е запишано на списокот со „добри деца“. Избегнувањето на малиот елф ќе ја отфрли илузијата дека се добри поради очекувањата, дозволувајќи им на децата да се фокусираат на тоа да бидат добри заради самата добрина.

Автор: Џејмс Џослин

Извор