Здравиот однос помеѓу родител и возрасно дете може да има силно и долготрајно позитивно влијание врз менталното и физичкото здравје на двете страни. Но, кога таа врска е токсична, последиците можат да бидат длабоки и трајни. Нерешените трауми од детството, лошата комуникација и нејасните граници честопати дополнително ги влошуваат чувствата на дистанца и незадоволство во семејството.

Многу од однесувањата што возрасните продолжуваат да ги очекуваат од своите родители – без оглед на околностите, можат да ги одржат или продлабочат овие тензии. Иако некои навики изгледаат безопасни, кога се акумулираат со текот на годините, тие стануваат штетни за двете страни.

Значи, според истражувањата, ова се три работи што возрасните треба да престанат да ги очекуваат од своите родители.

Бесплатно сместување без утврдени ограничувања

Според истражувачкиот центар „Пју“, речиси 20 проценти од младите возрасни под 35 години сè уште живеат со своите родители, што значи дека споделувањето на животниот простор во зрелоста не е невообичаено. Сепак, експертите предупредуваат дека заедничкиот живот без јасни граници и отворена комуникација може сериозно да го оштети односот родител-дете.

Кога возрасните деца не ги почитуваат правилата на заедничкиот простор – како што се приватноста, доведувањето гости, будењето доцна или користењето на заедничките простории – се јавуваат фрустрација и чувство на непочитување. Таквата динамика може негативно да влијае врз независноста, благосостојбата и општото здравје на двете страни, особено ако проблемите не се решат навреме.

Неограничено трпение и разбирање

Очекувањето родителите секогаш да бидат трпеливи и со разбирање, без оглед на околностите, може да биде емоционално исцрпувачко и штетно на долг рок. Иако е важно повремено да се покажува емпатија – особено за време на емоционални конфликти – постојаното потпирање на родителската толеранција може да предизвика токсични врски и огорченост.

Според експертите од Институтот „Њупорт“, најдобриот начин за справување со непочитувањето во семејните односи е поставување јасни граници. Но, овие граници зависат од меѓусебно разбирање – и не секој заслужува безусловно трпение пред да може да се одржи искрен разговор.

Фаворизирање меѓу браќата и сестрите

Истражувањето од Американската психолошка асоцијација потврдува дека родителското фаворизирање не е мит – и дека често има сериозни последици врз семејната динамика. Очекувањето од родителот да продолжи со попустливост, дополнително внимание или преференцијално однесување во зрелоста не е само неправедно, туку и токсично. Ваквите очекувања поттикнуваат соперништво, недоверба и длабока болка меѓу браќата и сестрите – врски кои честопати траат многу подолго од односот со самите родители.

На долг рок, ова создава чувство на привилегија и непочитување што е тешко да се надмине без отворена комуникација и емоционална зрелост.

Односите меѓу возрасните и родителите бараат граници, меѓусебно почитување и реални очекувања – ова се елементите што ја штитат семејната кохезија и благосостојбата на сите вклучени на долг рок.

Извор