Новинарката Џо Елвина е горда мајка на една ќерка и пишува за тоа како сите околу неа ја испрашувале кога ќе има уште едно дете, па и ја осудувале затоа што нејзината ќерка расте без „сестра или брат“.

-Релативно лесно ја родив ќерка ми Еви на 35 години, но кога почнав да работам на моето второ дете околу три години подоцна, на прегледот по една година се покажа дека тоа нема да биде така лесно. Излезе дека мојата плодност е драстично намалена – рекла новинарката Џо Елвина.

Иако лекарката веднаш почнала да ја смирува велејќи дека дефинитивно може да забремени, само не по природен пат, штом таа го започнала тој разговор, Џо психички се исклучила, чувствувајќи олеснување.

-Со секоја своја клетка чувствував дека не треба да одам на медицински потпомогнато оплодување. Ако природата решила да стави знак „затворање“ на мојот репродуктивен систем, ќе го почитувам тоа – ова беше мојот заклучок.

Закажала преглед и консултации за медицинско потпомогнато оплодување бидејќи сите околу неа биле многу решителни околу тоа дека мора да ја помине процедурата, но самата сметала дека е сосема во ред да има едно здраво дете и да се посвети целосно на неговото воспитување.

-Чувствував дека тоа е мојата животна приказна и бев многу помирена и среќна поради тоа – истакнала таа.

Сепак, таа не предвидела дека нејзината околина нема така лесно да се согласи со нејзината одлука.

-Во текот на целото детство на Еви, а таа сега има речиси 19 години, редовно бев изложувана на прашања зошто таа е единка и чувствував дека ме осудуваат поради тоа. Еден колега ми рече дека едно дете „не е вистинско семејство“. Друг изјави дека да се има едно дете е „форма на злоупотреба на децата“. Имаше и бескрајни прашања за тоа дали ќе имаме повеќе деца, па дури и оние што навлегуваат во интимноста, како на пример со прашањето зошто не сме решиле да имаме повеќе деца. Луѓето не можеа да знаат дали можеби сум поминала низ повеќе болни абортуси, сериозна болест или нешто слично.

Не сум поминала, но и онака не треба да трпам такви прашања и осуди – рекла Џо.

Прашањето „Зошто имаш само едно дете?“, таа всушност го доживува како постоењето на нејзината ќерка Еви да не е важно додека во куќата нема друго дете.

-Некои од овие коментари ме натераа одвреме-навреме да се колебам, односно да се запрашам дали не е во ред што имам само едно дете. Размислував и за сопственото детство. Имам двајца браќа и една сестра и ги сакам, но не сме баш идеално семејство. Навистина многу добро се согласуваме, но многу сме различни и не сме особено поврзани и присутни во животите едни на други – рекла Џо.

Џо вели дека таа и нејзиниот сопруг по средбата знаеле дека сакаат потомство во иднина, но не и колку деца ќе имаат.

Но сите правеле заговор да ја убедат дека тоа дете не се брои како вистинско дете ако наскоро не добие уште едно.

„Мора да ѝ родиш брат или сестра, ќе биде разгалена ако не“, рекоа.

„Нема да знае да се дружи и да споделува работи со другите деца. Јас бев единствено дете и тоа никогаш нема да им го простам на родителите“.

„Таа ќе биде она дете што не знае да споделува и нема да знае да се приспособи на никого“.

„Ќе биде осамена кога вие ќе починете“.

-Сите овие реченици ме полудуваа. Кога Еви наполни една година, почнав да се плашам од прашањето кога ќе имам повеќе деца. Вдишував длабоко, се насмевнував и едноставно велев: „Имам едно дете и нема да родам повеќе, иако немам посебна причина за тоа“ – рекла Џо.

Меѓутоа, кога Еви имала околу 18 месеци и се чувствувала како конечно да ѝ е дозволено да излезе од животот „под морето“ и „да земе воздух“, почнала да разговара со својот сопруг за друго дете.

-Тој не беше целосно против тоа, но беше човек кој согледал и посведочил некои работи, како на пример реки од дијареја во 3 часот наутро – што го натера да не ја прифати таа идеја. Беше совршено среќен со своето единствено сакано девојче и не брзаше да додаде уште една доза на хаос во нашите животи. Интересно, никој никогаш ништо не му рекол за големото зло да се има „само едно дете“ – истакнала Џо.

-По 10 месеци неуспех, седев со мојата докторка и таа зборуваше за медицински потпомогнато оплодување. Не бев ниту физички ниту емотивно подготвена за жртвите и падовите што ги доживеаја многу разочарани парови, ниту за трошоците. Ниту на Рос не му беше многу жал поради тоа, па кревајќи ги рамената рече дека го обожава нашето мало семејство такво какво што е.

Џо додала дека всушност ѝ олеснало, бидејќи изгледало како универзумот да донел одлука поради која таа се чувствувала растргната.

-Конечно успеав да продолжам да бидам родител на моето единствено, скапоцено дете и да уживам во тоа. Еви порасна со нашата целосна поддршка и внимание, финансиски добро згрижена. Што се однесува до идејата дека нејзиниот статус на единка ќе ја претвори во разгалено детиште, таа секогаш беше социјално дете и секогаш можеше да стекне нови пријатели за неколку минути. Лично, на нејзини години, јас ја немав таа самодоверба – рекла Џо.

Таа додала дека секогаш ја исполнувало со гордост тоа што Еви знаела да се снајде во друштво на возрасни, дури и оние што тукушто ги запознала, секако затоа што баш пораснала во друштво на возрасни.

За среќа, никогаш не барала сестра или брат – вели таа, иако и самата постојано се соочувала со испрашувањето на таа тема.

-На една мајка што ја познавам ѝ рекоа дека ќе би ѝ било подобро да немала деца. Тоа сигурно ќе ги насмее жените без деца, со оглед на налетот на осуда со која постојано се соочуваат. Имам и пријатели кои биле „искарале“ дека имаат три или четири деца, како да е тоа „навистина себично“ или „еколошки неодговорно“, ако се „пренаселува“ светот со деца. Накратко, очигледно е дека само луѓето кои се грижат за себе и имаат две деца, по можност од различен пол, можат да имаат некаков мир – заклучила Џо.

Автор: Маријана Матковиќ

Извор