Прашањата до психолозите и психотерапевтите може да ги испраќате на е-пошта: prasajpsiholog@deca.mk. Ве молиме прашањата пишувајте ги на кирилица. Нашето мото е: Кој прашува, дејствува! Кој си молчи, претпоставува!

ПРАШАЊЕ: Ви се обраќам за совет околу воспитувањето на нашиот 9-годишен син единец, кој по карактер е доста темпераментен, дружељубив, одличен ученик, но и многу своеглав. Последниов период покажува голем отпор речиси кон сѐ: се спротивставува и се инаети со нас, непослушен е, не прифаќа совети за кои секојдневно разговараме со него, не ги извршува обврските, често лаже, па така секојдневно имаме караници за сенешто.
Семејните односи ни се одлични, јас и сопругот имаме одлична комуникација и исти ставови околу воспитувањето, исти семејни вредности, па ни се чини дека нема простор за незадоволство од страна на детето, дотолку повеќе што постојано сме тука за него, разговараме најотворено за сѐ што го интересира, го бодриме и насочуваме во секојдневните активности, покажуваме љубов, го гушкаме и сакаме. Се чувствувам како да мора да направиме притисок, да примениме казна за да мора да послуша, односно да го коригира неговото однесување. И по казната, да речеме една недела без електронски уреди и конзоли, ситуацијата е иста, како да не извлекол заклучок ни од казната ни од разговорот.
Каде грешиме? Како да му пристапиме за да добиеме позитивен одговор од негова страна?

ОДГОВОР: Убаво образложувате дека кај вашиот деветгодишен син во последно време се јавува отпор речиси кон сѐ, особено кон вашите насоки и советувања. Во меѓувреме тој продолжува да биде добар ученик и дружељубив со врсниците. Досега сте вложувале многу во вашите меѓусебни врски и релации и постојано сте биле тука за него. Тоа „постојано“ е вредно да се подискутира. Дали таа постојаност беше дозирана и дали таа постојаност оставаше простор за вас или за вашата партнерска релација или можеби системот беше постојано заедно и во релациите и во активностите.

Во оваа возраст ако развојот се одвива оптимално и детето напредува кон тоа да стане своја сопствена личност, потребата за приврзаност бледее. Како што бледее, така детето ќе биде сѐ поосетливо на принуда и наредба. Таквото дете ќе се чувствува омаловажено кога го третираме како да нема свои сопствени мисли и граници. Со сета сила ќе покажува отпор кога нема да биде признаено како засебна личност. Затоа ве советувам да ги охрабрувате неговите размисли и идеи, да покажете и вие инспиративност од него, да ја преиспитате поврзаноста, на кое ниво е и како ја одржувате. Отпорот кај детето понекогаш помага да дојде до сопствената самостојност и независност за да може да функционира надвор од приврзаностите.

Одговара: Христина Стефановска, психолог за деца и адолесценти, Здружение „Хармоничен свет“, е-пошта: hristina_psihologija@yahoo.com

Психолозите и психотерапевтите ги одговараат прашањата според редоследот на нивното испраќање, а одговорите ќе се објавуваат на Деца.мк. Одговорите имаат психоедукативна функција и ги насочуваат родителите кон посеопфатни насоки на решавање на состојбата што ги мачи. Се разбира, покомплексните прашања подразбираат покомплексен пристап.

Рубриката „Прашај психолог“ овозможува стручна поддршка од психолози и психотерапевти на родителите при справување и решавање одредени актуелни прашања од психолошка природа на нивните деца и е резултат на соработка помеѓу Деца.мк и „Психотерапика“ – здружение за психологија и психотерапија. На прашањата одговараат психолози и психотерапевти, членови и соработници на здружението, како и самостојни експерти, соработници на Деца.мк.