Кога немаме потомство, природно се поставува прашањето: што значи нашиот живот кога нашата генетска линија се прекинува? Иако зад нас нема да останат деца, сепак остануваат траги од тоа кои сме биле и што сме направиле. Но тие траги имаат поинаква форма.

Финансиска сигурност и подобро здравје

Според податоците на американските Федерални резерви, паровите без деца во просек имаат поголема нето-вредност од оние со деца. Нивното просечно богатство изнесува околу 1,86 милиони долари, додека кај родителите тоа е приближно 1,15 милиони долари. Покрај тоа, истражувањата покажуваат дека жените без деца често имаат подобро здравје и помала веројатност да развијат инвалидитет во подоцнежните години од животот.

Но, покрај финансиската сигурност и здравјето, се поставува и подлабокото прашање: што оставаме зад себе кога ќе нè нема?

Прашањето за смислата и наследството

Секој од нас барем еднаш се запрашал: Дали оставаме некаква трага? Ако со своето постоење сме промениле нешто, во каква форма тоа ќе остане по нас? Кој ќе нè памети?

Многумина што немаат деца не го оставаат своето наследство преку семејството, туку преку дела, односи и вредности. Финансиското наследство може да има вистинско и трајно влијание. Таквото наследство може да се насочи кон роднини, браќа, сестри, внуци, но и кон организации и луѓе што ги делат истите вредности.

Филантропијата како форма на наследство

Лицата без деца, особено оние над 50 години, често се меѓу најредовните донатори во добротворни кампањи. Истражувањата покажуваат дека луѓето без деца повеќе од четирипати почесто планираат да остават дел од своето богатство за хуманитарни цели.

Таквите донации можат да имаат различни форми: фондации, стипендии, фондови за заштита на природата, поддршка на културни установи или изградба на јавни објекти. Преку тие проекти, оние што донираат оставаат траен белег што ги одразува нивните вредности.

Лична приказна за дарување

Авторката на текстот, Кејт Кауфман, наведува личен пример. Таа основала мал донаторски фонд во рамките на една локална фондација. Создавањето на фондот не ја чинело ништо, а уплатената сума изнесувала само неколку илјади долари. Во текот на својот живот може со тој фонд да ги поддржува организациите во кои верува. По нејзината смрт, управувањето со фондот ќе го преземе една млада мајка на која ѝ се восхитува. Фокусот ќе биде насочен кон поддршка на раното детско описменување.

– Таа сега нема средства за сопствен фонд, но ќе научи како функционира целиот систем – пишува Кауфман. На тој начин таа не пренесува само пари, туку и знаење.

Наследство што се гледа и чувствува

Една уметница, која починала на 101 година, заедно со својот сопруг пред години купила дел од недопрена природа. Пред смртта, одлучила да ја стави земјата под заштита. Денес, мештаните имаат слободен пристап до прекрасниот залив што останал недопрен благодарение на нејзината одлука.

Друг пример е инженерка и нејзиниот сопруг научник. Најпрво донирале средства за претплати на стручни списанија во факултетската библиотека каде што се запознале. На крајот, нивниот придонес овозможил изградба на цело ново крило на библиотеката, кое денес го носи нивното име.

Вредноста на нематеријалното наследство

Освен парите, многумина даруваат спомени. Кауфман нагласува колку е важно да се сподели семејната историја додека сме живи.

– Оваа година ја посетив мојата внука и ѝ донесов стари фотографии од нејзиниот дедо и прадедо. Се расплака од среќа. Гледаше слика од својот дедо како бебе и почувствува длабока поврзаност – опишува таа.

Ваквите моменти оставаат емоционален белег, ги зајакнуваат семејните врски и создаваат приказни што се пренесуваат на следните генерации.

Кога немаме деца, оставаме други траги

Авторката заклучува дека токму тоа што нема деца ѝ овозможува повеќе време и енергија за да им помага на другите.

– Мојата грижа и влијание се протегаат на луѓе кои можеби никогаш не би ги допрела доколку имав свое семејство. Во таа смисла, отсуството на деца ми овозможи подлабоко поврзување со другите – вели авторката.

Извор