Како родители, сите сакаме нашите деца да ни веруваат. Сакаме да бидеме првите личности на кои ќе им се обратат кога ќе се случи нешто важно, тешко или возбудливо. Сакаме да се чувствуваат доволно безбедно за да поставуваат прашања и да ги споделат своите емоции.

Но, довербата не се случува само кога ќе им кажеме: „Можеш да ми кажеш сè“.

Мораме да го направиме првиот чекор – да бидеме отворени и искрени. Да им покажеме како се справуваме со непријатни емоции и тешки ситуации. Да водиме со пример. Звучи едноставно, но честопати не знаеме точно како да го направиме тоа. Еве шест конкретни работи што можеме да ги правиме секој ден за да изградиме доверба со нашите деца:

Разговарајте за чувствата како да се сосема нормални

Кога зборуваме за чувствата – и добрите и лошите – им помагаме на нашите деца да разберат дека емоциите не се нешто што треба да се крие. На пример, можеме да кажеме: „Малку сум загрижен/а затоа што доцниме. Ајде да го надминеме ова заедно“.

Ова им покажува дека е во ред да зборуваат за тоа како се чувствуваме – и им дава простор да се изразат.

Не избегнувајте тешки теми

Кога децата гледаат возрасни како избегнуваат одредени теми, тие брзо учат што е „недозволено“, што може да ја зголеми нивната вознемиреност.

Пример за ова може да биде прескокнување на фактот дека некој инсект веќе не е жив или избегнување прашања за лице во инвалидска количка. Но, ова се пропуштени можности. Со избегнување непријатни или непознати теми, ги учиме нашите деца дека ваквите разговори не се добредојдени во нашето семејство.

Наместо тоа, создајте средина каде што сите прашања се добредојдени, љубопитноста е прифатена, а искреноста е секојдневна практика.

Бидете искрени за вашите сопствени предизвици

На многу родители им е тешко да бидат емоционално отворени. Можеби не сте пораснале во дом каде што чувствата се изразувале слободно – и тоа е во ред. Сепак, можете да му обезбедите на вашето дете поинакво искуство. Можете дури и да започнете со тоа што ќе бидете искрени за сопствената непријатност: „Не сум навикнат/а да зборувам за моите чувства, но сакам да го направам тоа со тебе, затоа што знам дека е важно и корисно.“

Тоа ниво на искреност создава врска. Тоа му покажува на вашето дете дека емоционалната отвореност не значи совршенство, туку присуство и подготвеност.

Бидете пример, а не испрашувач

Колку пати сте прашале „Како беше на училиште?“ и не сте добиле одговор?

Наместо тоа, обидете се да споделите нешто од вашиот ден.

-Денес беше мешан ден. Бев возбуден/а за нешто наутро, но подоцна нешто не помина како што очекував и се чувствував фрустрирано. Прошетката ми помогна. Сега сум среќен/а што сум дома и со нетрпение очекувам да чујам како тебе ти поминал денот.

На овој начин им покажуваме на нашите деца како изгледа да размислуваат за сопствените емоции и ги учиме дека тоа е достапно и за нив.

Направете ги искрените разговори дел од вашата семејна рутина

Еден од најдобрите начини да одржувате отворена комуникација е да ја направите дел од вашата дневна рутина. На пример, на вечера, можете да воведете „високо-ниско-високо“: сите членови на семејството споделуваат добар момент од денот, нешто што било тешко, како и друг позитивен момент.

Децата, дури и најмладите, брзо ја усвојуваат оваа рутина и таа станува вреден простор за нивно изразување.

Научете ги како да се справат со емоциите

Кога зборуваме за чувствата, ние исто така отвораме врата за разговор за стратегии за справување, кои помагаат во нивното управување. На пример, откако ќе кажеме гласно дека сме фрустрирани, можеме да додадеме: „Кога се чувствувам вака, се обидувам да вдишам длабоко за да се смирам.“

Можете да практикувате неколку длабоки вдишувања заедно пред спиење. Тоа е едноставен, но моќен начин да покажете дека регулирањето на емоциите е нормално и изводливо.

Довербата се гради во секојдневните моменти

Децата постојано нè гледаат. Тие не само што ги слушаат нашите зборови, туку гледаат како ги кажуваме, кога ги кажуваме и што избегнуваме.

Ако сакаме да ни се обратат кога ќе се случи нешто навистина важно, треба да им покажеме дека можат да сметаат на нас дури и за малите нешта. Потврдете ги нивните чувства, слушајте што им е на ум, бидете искрени и создајте простор за разговор – дури и кога е непријатно или тешко.

Кога ќе го направиме првиот чекор, тие учат од нашиот пример и поголема е веројатноста да ни се отворат.

Извор