Родителството често изгледа како низа емоционални предизвици – од детски лути до насилни тинејџерски реакции. Промената на перспективата може да ги олесни овие моменти – наместо да се гледаат себеси како „заглавени“ или фрустрирани, родителите можат да ја преземат улогата на емотивен тренер за своите деца.

Овој пристап им овозможува на родителите да останат смирени, да не го сфаќаат однесувањето лично и да понудат емпатија, а со тоа да го намалат стресот на детето.

Емоционален тренер – новата улога на родителите

Преземањето на улогата на емотивен тренер го менува начинот на кој родителите им пристапуваат на своите деца. Наместо да ги гледаат изливите на гнев или фрустрација како лични напади или родителски неуспеси, овој пристап им овозможува да ги доживеат како можности да го водат детето низ неговите чувства.

Ова создава средина за поддршка за емоционално учење, го намалува притисокот да се „поправат“ конфликтите и ги учи децата како да управуваат со тешките емоции. Овој метод на родителство ја зајакнува довербата меѓу родителите и децата, со тоа што им покажува на децата дека имаат сигурен и непристрасен сојузник во нивните родители.

Еве како примената на оваа перспектива може да им користи на родителите и децата во различни фази од животот.

Предучилишна и училишна возраст

Кај помалите деца, на пример, шестгодишно дете кое плаче во продавница затоа што не може да ја добие саканата играчка, за родителот може да биде фрустрирачко, или пак да предизвика да се чувствува засрамено. Но, емотивниот тренер реагира поинаку. Може да се спушти на нивото на детето и да каже: „Гледам дека си разочаран. Понекогаш и јас се чувствувам разочарано“.

Оваа реакција покажува смиреност, ги признава чувствата на детето и го учи дека силните емоции се нормални и податливи.

Целта не е да се казни реакцијата, туку да му се помогне на детето да ги препознае и да се справи со своите чувства. Со текот на времето ова ја зајакнува емоционалната отпорност на детето, ја намалува потребата за надворешни решенија и носи повеќе мир за сите во семејството.

Тинејџерски години

Тинејџерите со нивните непредвидливи емоции бараат поинаков пристап. На пример, родителот може да наиде на шеснаесетгодишно девојче кое на прашањето како ѝ поминал денот, одговара со потсмев и превртување на очите. Наместо тоа да го сфати лично, емотивниот тренер би одговорил со емпатија, на пример: „Изгледа како да имаше тежок ден денес. Тука сум ако сакаш да разговараме“.

Ваквиот одговор му покажува на детето дека родителот е сигурна и непристрасна личност на која може да му се обрати. Без одбранбена реакција или барање итна почит, родителот моделира смиреност и ненасилна комуникација. Иако тинејџерите можеби нема да реагираат веднаш, конзистентната емпатија гради доверба и покажува како да управувате со емоциите конструктивно, без да ескалира конфликтот.

Возрасни деца

Кај возрасните деца, улогата на емотивниот тренер останува важна, но таа малку се менува. На пример, ако дваесет и седумгодишниот син му се јави на родителот да се пожали на проблеми на работа и реагира дефанзивно на советите, родителот може да се фокусира на слушање и признавање на чувствата.

Смирен одговор како „Слушам колку е фрустрирачки тоа за тебе. Тоа е тешка ситуација, но верувам дека ќе најдеш решение“. Тоа може да биде многу охрабрувачко.

Овој пристап ги охрабрува возрасните деца сами да најдат решенија, што ја зајакнува нивната независност и издржливост. За родителите, ова го отстранува товарот да се чувствуваат одговорни за среќата на нивните деца, што овозможува поздрава и помалку стресна врска.

Долгорочни придобивки од емоционалниот тренинг

Преминот од традиционално родителство кон емоционално тренирање може да изгледа суптилно, но неговите ефекти се длабоки. Со постојано обезбедување смиреност, емпатија и признание, родителите ги опремуваат своите деца со емоционални алатки кои ќе им служат во текот на нивниот живот. Овој пристап не само што ја зајакнува врската помеѓу родителот и детето, туку и на родителите им носи чувство на исполнетост и смиреност во предизвикувачките моменти.

Во секоја фаза од развојот, перспективата на емоционалниот тренер го трансформира родителството во партнерство фокусирано на раст и издржливост, што поттикнува посилни емоционални вештини кај децата и поголема емоционална стабилност кај родителите.

Автор: Томислав Станиќ

Извор