Во вирално видео на „Тик-ток“ се гледа мало девојче кое седи на кујнската маса, мирно јадејќи и не кажувајќи ни збор… додека нејзините родители воодушевено зборуваат за неа „зад грб“. „Денес беше толку добра… Сите ја сакаат… Децата беа толку среќни што ја видоа.“ А таа? Таа само седи, тивко, и се насмевнува полека, на начин на кој само децата кои чувствуваат дека се видени знаат како да го прават тоа. Моментот е дел од сè попопуларниот тренд на родителство наречен позитивно озборување – кога го фалите вашето дете како да не слуша, иако детето добро знае дека зборувате за него.

Што точно е позитивно озборување?

На прв поглед, „позитивно озборување“ звучи како контрадикција. Но, родителите кои го практикуваат тоа велат дека има вистинска магија. Поентата е да го фалите вашето дете не директно зборувајќи му нему, туку на некој друг во близина. Можете да му го кажете тоа на вашиот партнер, баба, дедо, дури и на вашето куче, сè додека знаете дека малите уши можат да чујат. Детето потоа не ја прима пофалбата „лично“, туку само ја слуша и затоа ја доживува поискрено. Психолозите потврдуваат дека таквата пофалба може да има посилен ефект од директните комплименти. Кога детето „случајно“ ги слуша своите родители како зборуваат позитивно за него, тоа го доживува како вистински, автентичен увид, а не како пофалба „од должност“.

Зошто родителите сè почесто го користат позитивното озборување?

Затоа што функционира. И затоа што е едноставно. Во време кога многу родители сакаат да одгледуваат емоционално стабилни, свесни деца, но постојано се сомневаат дали се на вистинскиот пат, моменти како овој се како потврда: „Да, сепак правиме нешто како што треба“. Кога детето продолжува да се смее затоа што слушнало дека сте горди на него, а се преправате дека не забележувате ништо, ова се тие мали, тивки победи на родителството што значат сè.

Како да го користите позитивното озборување дома?

Не ви треба никакво сценарио, камера или посебна подготовка. Доволно е да кажете нешто убаво во обичен момент, но не директно на детето. Еве неколку примери:

-Пред кучето (сериозно): „Дали знаеш колку добро се однесуваше…. денес на доктор? Многу сум горд/а.“
-На телефон на вашата баба: „Таа сама ги средуваше своите играчки, дури и не морав да ја прашам. Така се станува одговорна.“
-Во текот на вечерта, како потсетник: „Му кажав на тато колку добро се однесуваше денес во продавницата. Беше толку горд.“

Колку повеќе ги нагласуваме нивните добри квалитети, толку повеќе децата веруваат дека тие се тоа. Децата постојано нè слушаат. Иако понекогаш се преправаат дека не се таму, нивните мали уши апсорбираат сè, особено она што се кажува кога мислат дека не се во центарот на вниманието. Затоа, следниот пат кога вашето дете ќе направи нешто убаво, храбро или едноставно прекрасно, кажете го тоа наглас. Не директно нему, туку така попатно. Можеби таа „случајно“ фатена реченица ќе стане гласот што детето ќе го носи со себе до крајот на животот.

Автор: Карина Шиждрак

Извор