Позитивни фрази што ги кажуваат родителите, а децата не ги сакаат
Родителите често им кажуваат работи на децата со најдобри намери, надевајќи се дека ќе ги мотивираат да станат подобра верзија од себеси, но понекогаш ова води до повеќе штета отколку корист. Иако некои од овие фрази изгледаат позитивни, тие може да имаат неочекуван ефект врз детето.
Родителските зборови имаат големо значење, а болните коментари може да ја нарушат врската со детето. Кога родителите кажуваат нешто во контекст на критика, децата може да се чувствуваат несфатени или несигурни. Еве неколку примери на фрази што можат да бидат болни за децата:
„Те сакам, но…“ – додавањето „но“ по изјавата „те сакам“ наметнува критикување. Наместо да се чувствуваат безусловно сакани, децата можат да станат збунети и несигурни.
„Зошто не можеш да бидеш како твојот брат/сестра?“ – Споредувањето со други деца прави децата да се чувствуваат несоодветни. Ова може да води до непотребна конкурентност и љубомора.
„Никогаш не слушаш што ти велам!“ – Оваа фраза, изречена во момент на фрустрација, може да ја зголеми бунтовноста на детето и да ги зголеми неговите стравови од грешки.
„Мислев дека си подобар од ова“ – Ова поставува нереални стандарди и може да создаде страв од неуспех. Децата може да почувствуваат дека нивните напори не се вредни.
„Претеруваш!“ – Кога родителите ги минимизираат емоциите на детето, тоа може да направи да се чувствува невалидирано и да ги задржи чувствата за себе.
„Зошто не можеш да бидеш како другите деца?“ – Ова води до чувство на одбивност и недостиг на прифаќање. Децата почнуваат да се обидуваат да ги променат своите карактеристики за да добијат одобрение.
„Тоа беше само шега, не сфаќај го сериозно“ – Овие зборови можат да направат детето да чувствува дека неговите емоции не се вредни, што може да доведе до проблеми во изразувањето на чувствата во иднина.
„Зошто мора да бидеш толку гласен?“ – Кога детето е критикувано за неговата енергија, тоа може да се чувствува како да не е во ред да биде она што е.
„Треба повеќе да излегуваш и да се социјализираш“ – Ова може да создаде дополнителен стрес за децата кои се природни интроверти и да ги направи да се чувствуваат несфатено.
„Понекогаш жалам за одлуките што ги донесов во животот“ – Ова ги поставува децата во позиција да се прашуваат дали тие се дел од родителските разочарувања, што може да го наруши нивното чувство на вредност и припадност.
