Поддршката од родителите за детето значи повеќе од храна, покрив над главата или зборовите „те сакам“. Станува збор за чувство дека децата се видени, слушнати, прифатени – фундаменталната сигурност што им овозможува слободно да растат и да се развиваат. Кога овој вид поддршка недостига, децата често покажуваат одредени модели на однесување како одговор на внатрешната несигурност. Разбирањето на овие однесувања им помага на родителите да интервенираат навремено и да ја вратат довербата.

Се повлекуваат, избегнуваат да зборуваат и не бараат помош

Кога децата не чувствуваат дека нивните родители навистина ги слушаат, почитуваат и поддржуваат, тие често избегнуваат комуникација – или од страв дека нема да бидат разбрани или поради верувањето дека тие секако нема да помогнат. Истражувањата покажуваат дека перцепцијата на емоционално занемарување (што е чувството дека родителот не реагира на потребите на детето) е поврзана со поголема веројатност за депресија, анксиозност и ниска независност во адолесценцијата.

Во практика ова значи: детето ќе избегнува да му каже на родителот дека нешто му е тешко и наместо тоа може да молчи, да се повлече во себе или да побара поддршка надвор од семејството.

Бараат внимание преку ризици: однесувањето може да биде поимпулсивно или „предизвикувачко“

Недостигот на поддршка може да предизвика чувство на несигурност или недостиг на вредност, што кај некои деца се манифестира преку однесувања што привлекуваат внимание, негативно или позитивно, бидејќи им е потребен сигнал дека се видливи.

Стручните трудови за емоционално занемарување наведуваат дека децата што чувствуваат дека не добиваат доволно внимание имаат поголема веројатност да бараат ризични и импулсивни ситуации (на пр., конфликт со врсници, експериментирање), бидејќи ги тестираат границите и бараат потврда за своето место во семејството и општеството. Затоа родителите и експертите предупредуваат: атипичното „барање“ внимание честопати не е само пркос, туку е повик за помош.

Имаат пониска самодоверба, послаба отпорност и потешко бараат помош

Кога детето не чувствува родителска поддршка, се зголемува ризикот дека ја гради својата самоперцепција врз основа на внатрешната изјава „Морам да бидам сам / Не можам да сметам на други“. Истражувањата покажуваат дека недостигот на родителска поддршка во детството е во корелација со повисоки нивоа на емоционален стрес, пониска мотивација за училиште и намалена способност за барање помош од други, што може да го отежни развојот на здрави односи и емоционална отпорност на долг рок.

Во практика, детето може да избегнува да признае кога нешто му е нејасно, да не зборува за своите стравови или да не бара помош кога е потребно бидејќи верува дека нема да биде поддржано.

Извор