Да се ​​живее со аутизам не е лесно. Ова ќе го каже секој што сретнал личност од спектарот на аутизам, особено оние што живееле со некоја форма на аутизам цел живот. Оние што не го доживуваат или не се во близина на некој што го доживува, не можат лесно да го разберат. И сосема е разбирливо што не можеме лесно да го разбереме бидејќи тоа е сосема поинаков поглед на светот и секој негов сегмент. Затоа секогаш мораме да обрнеме внимание на сè што тој свет може да ни покаже.

Едни велат дека има сѐ повеќе аутистични деца, други велат дека не се работи за тоа, туку за фактот што состојбата не била ефективно дијагностицирана порано, но за што и да се работи, мора да се обидеме да ги разбереме децата и луѓето со аутизам. Аутизмот е многу специфичен на многу начини и не е лесно да се разбере. Затоа мора да го погледнете ова видео.

Станува збор за видео кое ви прикажува само минута и половина од животот низ очите на лице со аутизам, но е толку интензивно што можеби не секој ќе може да го изгледа докрај. И тоа е она што луѓето со аутизам го доживуваат постојано – и уште поинтензивно, од минута во минута. Мириси, глетки, звуци…

За многу луѓе со аутизам, прекумерната стимулација е реалност. Да се ​​биде премногу или премалку чувствителен при обработка на сензорни информации (како што се глетки и мириси) – е доста вообичаено за луѓето од спектарот на аутизам. Значи, секојдневната работа што многу луѓе можеби нема да ја забележат во трговски центар ќе биде многу интензивно искуство за аутистично лице. Токму поради оваа причина, Националното здружение за аутизам од Велика Британија одлучило да го сними овој филм, со надеж дека ќе им овозможи на гледачите да ѕирнат во многу специфична реалност на луѓето со аутизам. Ова видео покажува влегување во трговски центар како што тоа го гледа момче со аутизам – работи што луѓето без аутизам ниту ги гледаат ниту ги доживуваат. Откако ќе го обземат чувства и дразби од околината, момчето се обидува да се смири со броење, но тоа не му помага, па следната сцена е момчето кое се обидува да се оттргне од раката на мајка си, покривајќи ги ушите и всушност правејќи го она што многу минувачи би го нарекле – сцена. Дури и на видеото, една случаен минувач е видно нервозен поради сцената, па ги превртува очите и си оди. Во тој момент момчето на видеото вели: „Не сум злобен, јас сум аутистичен“.

Автор: Наташа Крстичевиќ

Извор