Опсесивно-компулсивното нарушување кај децата се карактеризира со појава на опсесивни мисли и компулсивни дејства, кои детето чувствува дека мора да ги повтори, иако е свесно за нивната ирационалност. Децата со вакво нарушување често ги доживуваат овие мисли и постапки како непријатни, но и покрај тоа, не можат да ги спречат. Ова нарушување може значително да влијае врз секојдневниот живот на детето, поради што е важно навреме да се препознаат неговите симптоми.
Психологот и едукатор за образование Џејми Блох издвојува неколку клучни знаци кои можат да им помогнат на родителите да го препознаат опсесивно-компулсивното нарушување кај децата:
Инсистирање на ритуали пред спиење – детето може да бара одредени дејства секогаш да се повторуваат на ист начин пред да заспие.
Перфекционизам – детето покажува прекумерна потреба за уредност, што може да се види на училиште или дома.
Инсистирање на одреден редослед – детето може да инсистира работите, рутините, активностите или предметите секогаш да се поставуваат или изведуваат по одреден редослед.
Емоционални сломови кога не можат да ги извршуваат своите ритуали – детето може многу да се вознемири или да има емоционален слом ако не може да ги изврши своите ритуали или ако некој го прекине.
Постојана проверка – детето може постојано да проверува работи како што се заклучување на вратата, проверка на домашните задачи, или исклучување на компјутерот.
Водено од правила – детето има чувство дека одредени работи мора да се прават на специфичен начин, на пример, за време на вечерата или при утринската рутина.
Рутинските задачи одземаат многу време – едноставните задачи како миење на рацете или облекување може да потраат многу подолго од вообичаеното поради повторувачките дејства.
Опсесивно-компулсивното нарушување е едно од најчестите ментални нарушувања кај децата и не е причина за претерана загриженост. Ако забележите дека детето има некој од горенаведените симптоми и ги повторува одново и одново, разговарајте со него прашувајќи го дали нешто го мачи или дали се плаши од нешто. Замолете го да објасни што точно треба да направи за да се смири и дајте му до знаење дека не е ненормално, туку само збунето.
Задолжително разговарајте со детски психолог бидејќи ова нарушување се третира со когнитивно-бихевиорална терапија, додека во потешки случаи мора да се даваат и лекови. Третманот е ориентиран кон соочување на детето со стравот или опсесијата и постепено одвикнување од нив. Децата обично го надминуваат опсесивно-компулсивното однесување и немаат проблеми со тоа подоцна во животот, но навременото препознавање на симптомите е клучот за успешно лекување.
912