Нашиот однос со нашите родители нè дефинира на многу начини. Тоа е основа за многу од нашите одлуки, многу од нашите ставови и влијае врз нас на начини за кои сме свесни, но и на начини за кои не сме свесни. Покрај тоа, тоа влијае врз нас дури и кога сме решени да не сакаме да влијае врз нас. Нова студија открива уште една поврзаност во овој поглед…

Нова голема студија фрла нова светлина врз тоа зошто некои луѓе избираат да немаат деца. За време на студијата, експертите откриле дека луѓето кои се емоционално оддалечени од своите родители, имаат значително поголема веројатност да одлучат да немаат свои деца. Од друга страна, луѓето што биле екстремно приврзани кон своите родители имале помала веројатност да се откажат од сопственото родителство. Покрај тоа, студијата открила дека луѓето со различни стилови на приврзаност навеле различни причини за избор да живеат без деца – од проблеми со менталното здравје до желба за лична слобода.

Претходните истражувања се фокусирале на социјалните трендови и личните мотивации, како што се загриженоста за финансиите, здравјето или животната средина. Сепак, помалку студии испитувале како раните емоционални врски на една личност, особено со родителите, се поврзани со желбата на една личност да биде бездетна. Ова истражување го направило токму тоа, обидувајќи се подобро да ги разбере овие психолошки фактори и да истражи дали различните видови приврзаност – безбедна, анксиозна или избегнувачка – се поврзани со специфични причини зошто некој не сака да биде родител. Патем, овие различни стилови на приврзаност ги опишуваат начините на кои луѓето се поврзуваат со другите во блиски односи и всушност се обликувани од раните интеракции со лицата што се грижат за нив.

Луѓето со безбеден стил на приврзаност генерално се чувствуваат удобно да бидат блиску до некого и да им веруваат на другите. Од друга страна, оние со анксиозен стил на приврзаност честопати се грижат дека ќе бидат напуштени, додека оние со избегнувачки стил честопати се емоционално дистанцирани и се чувствуваат непријатно со каков било вид поврзаност.

Овие шеми можат да се пренесат и во возрасните врски, вклучувајќи ги романтичните партнери, пријателите и родителите.

-Исто така, бев заинтересирана да ја истражам личноста на луѓето без деца. Претходните истражувања сугерираат дека нема многу разлики во личноста помеѓу луѓето без деца и оние што имаат. Сепак, одлуката за имање деца е често меѓучовечка, па затоа помислив дека модел на индивидуални разлики што би можел да обезбеди поголем увид во животот на луѓето без деца би била теоријата на приврзаност – објаснила авторката на студијата Сара Глас, докторанд на Универзитетот во Илиноис.

Студијата користела податоци од повеќе од 18.000 возрасни лица од целиот свет кои одговориле на анкета, имено на широко прифатениот „Прашалник за структури на врски“. Околу 12 % од испитаниците немале деца и морале да изберат една од причините зошто е тоа така. Најчесто наведувана причина била желбата да се задржи сопствената слобода, избрана од две третини од испитаниците кои немале деца.

-Повеќето луѓе без деца рекле дека не сакаат да имаат деца затоа што сакаат да ја задржат својата слобода и затоа што тоа едноставно не е компатибилно со нивниот животен стил или цели. Други вообичаени причини беа загриженоста за состојбата во светот и животната средина, финансиски причини, причини поврзани со кариерата, избегнување да се изгуби личниот идентитет, причини како што се менталното здравје или фактот дека некој „не ги сака децата“. Резултатите покажаа дека недоволната поврзаност со родителите, особено со еден од родителите, е најдобриот показател за статусот. Оние што не се доволно блиски со своите родители, или со еден од нив, имале поголема веројатност да одлучат да немаат деца – заклучила авторката на студијата.

Автор: Наташа Крстичевиќ

Извор