Се дружиме некое време. Поточно од 11.2.2021 година. Имав шеснаесет години. Тогаш беше објавен првиот текст со наслов „Како вашиот тинејџер од волк да го претворите во јагне“. Сигурно сте го заборавиле одамна, но јас никогаш нема. Не можете ни да замислите колку бев среќна. Но, мојата среќа беше краткотрајна. Кога почнаа да се слеваат коментари, бев очајна.

Напишав вака: „Пишувам со една единствена намера, а тоа е вие ​​возрасните подобро да се согласувате со нас децата“. Реакцијата на многумина беше како да сум го проколнала целото нивно семејство до десеттото колено. Не можев да разберам зошто не сакаа да се помириме. А главната причина за моето плачење беше тоа што бев убедена дека ќе добијам отказ веднаш по првиот текст. Зошто некој би објавил нешто што во најмала рака е прогласено за ГЛУПАВО?

Но, еве ме мене денес и еве сте вие. Текст по текст, коментар по коментар, научивме секакви работи, јас и вие. Така, во еден од текстовите ги спомнувам непристојните деца и секако ги обвинувам родителите. Ауу… навистина беше жестоко, но потоа некои кои се пронајдоа ми објаснија дека оваа појава кај децата се нарекува „тантруми“. Никогаш не сум слушнала. Тие беа толку упорни и медицински потковани што почнав да се сомневам во сопствените убедувања. Да не бидам злопамтило, да не се правам паметна, го „прогуглав“ тој феномен и еве што најдов:

Дефиниција: „Тантрумите се однесувања кои се движат од лелекање и плачење, па сè до врескање, удирање, клоцање, фрлање на подот и зајдување. Еднакво се застапени и кај момчињата и кај девојчињата. Како развојна појава, тие се најзастапени помеѓу втората и петтата година од животот. Тантрумите се многу фрустрирачки за сите родители“.

Добро, во ред, се согласувам. Има такво однесување колку што сакате, но утешно е што велат дека е привремено. Во ред е да имаш официјално име. Едноставно… не пишував за однесувањето на децата, туку што е тоа што води до тоа. Поточно кој. Некои паметни и образовани луѓе многу сериозно се занимаваат со оваа тема, но си давам за право да се вмешам.

Заедно ќе поминеме низ неколку примери.

Пример за кенкање: Немам време за кафе наутро… Немам што да облечам… Кога последен пат сум била на фризер, а да не зборувам за козметичар, маникир…

Пример за плачење: Кој ме натера да се омажам за тебе, некој би ме сакал повеќе од сѐ на светот, животот ми пропаѓа поради тебе…

Пример за врескање: Кој ти ја испрати оваа порака? Што има таа да те прашува? Зошто го купи овој прашок за перење?

Пример за удирање: Ако го прескокнам воспитното тепање на сопствените деца, на шлаканицата кон партнерот од љубомора што е последица на љубовта, лично сум била сведок на таква „тепачка“ во автобус, иако не ја дознав причината.

Пример за шутирање: Пазарот во моето маало. Недела, околу пладне. Беа фрлени кутии со пиперки, а по подот се разлетаа пиперките. Слушам… имало добар удар меѓу купувачот и продавачот… но што се виновни пиперките?

Пример фрлање на под: Сè почеста појава во современото општество. Што под дејство на алкохол, што под дејство: Ќе го правам тоа оти ми се може…

Зајдување: Најтажниот пример. Никој не го разбира лицето кое зајдува. Ништо не кажува, ниту зошто. Но… некако на крајот дознаваме дека се работело за одмор во подобар хотел, навреда од некоја сосетка…

Па каде се секојдневното пцуење, удирање врати, плукање, врева, расправии, туркање, инает, неодговорност, лажење, кражби, измами, неконтролирано возење, убиства… и сите тие, неиспровоцирани, грди коментари упатени до мене. И колку и да се трудите да најдете изговори, само ќе ве потсетам дека требало да ви помине до петтата година. Па сега, видете си самите…

Драги мои,

немам знаење, професија, титула, години искуство и немам години живот. Јасно е дека мислите оти немам право да ви солам памет. Разбирам дека животот ги негира и најупорните. Но… луѓе мои… од каде ви текна дека бесот ќе исчезне на пет години. Некој ви кажува голема лага.

Еве, иако не ме прашавте, чувствувам огромна потреба да ве уверам дека ситуацијата е многу поедноставна отколку што мислите.

Моја нова дефиниција:

Тантрумите се безобразно однесување таму каде што се може и траат онолку долго колку што им се може.

Авторка на книгата „Седум смртни вируси“

Извор