Овој труд се појавува со секоја промена на сезона и со секој сантиметар растење, што значи, постојано. Не станува збор за тик-ток видеа, туку за реалноста на родителството: децата растат, а облеката никогаш не е доволна.

Иако фиоките се веќе преполни, мора повторно да се прегледува сè: што останува, што се продава, што се донира и што се чува „за спомен“.

Одржувањето на детската гардероба е типичен пример за „невидлив труд“ што никој не го забележува, но сите зависат од него. Детето секогаш има пижами што му се точни, долна облека што не го стега и соодветна облека за времето, без да размислува како се појавила таму.

Зад тоа стојат часови сортирање, перење и одлучување дали детската облека да се продава или да се донира. А некои парчиња, како малите џемпери или облеката од првиот училиштен ден, едноставно не можат да се фрлат.

Пижами од Бадник, костими за Први април, маички од летни кампови, сè завршува во аглите на домот „за подоцна“. Облеката постојано се додава и отстранува, системите се менуваат, а нередот некако сам се создава сам.

За оние со сентиментално срце, овој труд е и емотивно тежок. Како да се разделиш од бебешката облека?

Ова е дел од секојдневното родителство за кое никој не зборува. Неуредно, напорно, сентиментално и истовремено убаво.

Извор