Јас и мојот партнер бевме „срамежливи“ деца, па често слушавме како нашите родители им велеа на луѓето: – Ох, тој е само срамежлив.

Не сакавме да бидеме категоризирани како срамежливи и и сега мразам кога возрасните го кажуваат тоа. Знам дека нашите родители го велеа тоа како начин да нè заштитат. Еднаш, едно дете ми пријде и кога се запознавме, ми рече: – Јас сум срамежлив.

Затоа, планираме овој збор да не го користиме кога нашиот син е присутен, но што можеме да направиме кога некој друг ќе го каже тоа? Дали постои добар начин за некој да се одврати или пренасочи овој коментар за кој верувам дека е кажан со добра намера?

– Ова е чудно прашање. Не сум изненаден што дете ви рекло дека е срамежливо. Сосема веројатно, тоа дете било срамежливо и сакало да го каже тоа пред да продолжите со интеракцијата. Многу деца се срамежливи. Ти и твојот сопруг, очигледно, не сте биле. Ми е жал што вашите родители ви ставиле таква етикета, што воопшто не ви одговарала.

Затоа, не кажувајте му на вашето несрамежливо дете дека е срамежливо. Тоа би било чудно. Ако некоја личност (или вашите родители) ви рече дека е срамежливо, едноставно кажете: – Всушност, не е. Само си игра со своите диносауруси и е совршено задоволен.

Гледам многу луѓе кои разумно се справиле со сопствените демони од детството откако и самите станале родители. Тоа е вообичаено. Ова вам ви значи нешто. Не сум изненаден што сте се заљубиле во личност што е во истата позиција како и вас. Ако некој каже некоја придавка за вашето дете што не ви одговара, а ако тоа се вашите родители, бидете поцврсти.

Би сакал и да ве подготвам за друга можност: може да испадне дека вашето дете всушност е малку срамежливо. Може да се идентификува како срамежлива личност, да почувствува дека етикетата му одговара и да не му пречи да им каже на другите дека е срамежливо.

Извор