Непослушното однесување е чест предизвик за родителите, без разлика на возраста на детето. Иако може да биде тешко да се управува, добрата вест е дека можете значително да ја намалите непослушноста за само 10 дена со фокусирање на неколку клучни принципи.

Најефективната стратегија ги комбинира смиреноста, цврстината и емпатијата за да ги натера децата да се чувствуваат разбрани додека се поставуваат јасни граници. Еве како да ги вклучите овие елементи во вашето родителство за да го намалите непослушното однесување и да ја поттикнете соработката.

Воспоставете мирна атмосфера

Психологот Џефри Бернштајн објаснува дека кога родителите се соочуваат со непослушноста на нивното дете, лесно е да се фрустрираат. Меѓутоа, одговорот со лутина само ја влошува ситуацијата. Децата се посклони да се спротивстават ако чувствуваат напнатост или строгост. Да се ​​остане смирен за време на непослушноста не значи да се игнорира однесувањето.
Ова им овозможува на родителите да реагираат смислено и да покажат емоционална саморегулација, што ги учи децата како да управуваат со сопствените чувства и поттикнува продуктивно решавање на проблемите.

Примени ја техниката „пауза“. Кога ќе се соочите со непослушност, земете длабок здив пред да одговорите и кажете ги вашите очекувања со мирен, но цврст тон.

Поставете цврсти граници без контрола

Иако цврстината е клучна за намалување на непослушноста, постои деликатна рамнотежа помеѓу тоа да се биде цврст и да се контролира. Цврстината значи воспоставување непобитни граници кои сепак им даваат на децата чувство на контрола. Еден ефикасен метод е да се понуди ограничен избор. На пример, можете да кажете: „Можете да ја завршите вашата задача сега или по вечерата, но тоа мора да се заврши пред спиење“. Ова ги зајакнува вашите очекувања додека му дозволува на вашето дете да донесува одлуки.

Користете ги изјавите „кога/тогаш“ за да поставите граници. На пример: „Кога ќе ја завршите домашната задача, тогаш можете да гледате телевизија“. Ова појаснува дека исполнувањето на очекувањата води до позитивни резултати.

Користете емпатија за да ја намалите емоционалната реактивност

Емпатијата е често занемарена алатка во управувањето со непослушното однесување. Кога децата чувствуваат дека нивните чувства се признаени, тие имаат поголема веројатност да соработуваат бидејќи не чувствуваат потреба да се борат за да бидат слушнати.

Емпатијата не значи толерирање на непослушноста – тоа значи препознавање на чувствата на детето. Овој пристап го смирува емотивниот хаос и ја отвора вратата за соработка. Користењето рефлективно слушање, повторувањето на она што детето го кажува и именувањето на неговите емоции може да ја намали емоционалната реактивност и да ја зајакне врската.

Користете фрази како: „Изгледа дека се чувствуваш фрустрирано затоа што…“ или „Вознемирен/а си поради …“, за да покажете дека ги разбирате чувствата на вашето дете, што ќе доведе до тоа детето да се вклучи во решавањето на проблемите.

Смиреност, цврстина и емпатија за трајни резултати

Комбинирањето смиреност, цврстина и емпатија создава сеопфатен пристап за намалување на непослушноста. Кога овие стратегии се користат заедно, тие се зајакнуваат една со друга.

Дополнителни стратегии за поттикнување на соработката се:

Креирајте конзистентни рутини – воспоставете предвидливи распореди за оброци, пред спиење и домашни работи; кога децата знаат што да очекуваат, помала е веројатноста да се спротивстават.
Зајакнете го позитивното однесување – да се пофали соработката и да се препознаат напорите за саморегулација; ова ја гради мотивацијата и го зајакнува саканото однесување.
Модел на саморегулација – покажете му на вашето дете како да се справи со емоциите во стресни ситуации; децата учат со набљудување, а вашиот смирен став ќе ги поттикне да реагираат на сличен начин.
Изберете ги вашите битки – фокусирајте се на важни прашања; избегнувањето непотребни борби за моќ може да помогне да се одржи мирна средина.

Зошто овој пристап е ефикасен?

Децата реагираат позитивно на пристап кој комбинира емпатија, смиреност и цврстина. Емпатијата го намалува отпорот затоа што децата се чувствуваат разбрани, додека смиреноста ги деескалира конфликтите и овозможува контролирани одговори. Цврстината поставува јасни граници, ги учи децата на очекувањата и последиците, без да се вклучат во борби за моќ.

Кога родителите ќе ја усвојат оваа интегрирана стратегија, непослушните однесувања се намалуваат бидејќи децата се чувствуваат почитувани и безбедни во јасни, предвидливи граници. Ова води до посоработливи деца и ја зајакнува врската родител-дете.

Автор: Томислав Станиќ

Извор