Четврток наутро, 10 часот и на екранот ми трепка порака додека се трудам да ги средам последните намирници. Тоа е моја пријателка – нашите ќерки се во исто одделение – и таа прашува дали ќе присуствуваме на роденденот на друга соученичка во локалниот затворен парк, во сабота наутро. Малку „полудувам“ и избезумено ја пребарувам мојата е-пошта, за поканата што дефинитивно ја заборавив и на која не одговорив.

Штом почнав да го пишувам името на детето, се појави слатката розова и виолетова покана, комплетирана со детален дигитален печат во облик на срце. Тоа е најновото во морето на покани за родендени, за целото основно училиште, што ги добија моите деца досега годинава. Искрено, добиваме толку многу покани што тие се губат во секојдневниот хаос од мојата е-пошта. Затоа, тука сум да се изјаснам. Можеме ли да престанеме да го каниме целото одделение на роденденски забави?! Веќе е премногу за и тоа да се додаде во нашите веќе преполни животни распореди.

Пред да ме наречете бездушен, дозволете ми да ве уверам дека разбирам зошто постои оваа појава. Кога децата се мали, важно е да се чувствуваат како дел од заедницата, а не изоставени. Ја разбирам вредноста на инклузивноста и избегнувањето ситуации кои потенцијално би можеле да резултираат со тоа што детето ќе биде повредено бидејќи не било вклучени.

Но, кога имате повеќе деца на возраст од основно училиште во одделенија кои содржат повеќе од 20 деца, логистиката едноставно е премногу напорна. За мене, тоа се 40-ина потенцијални роденденски забави, плус неколку за моето дете од претшколска возраст, како и за мојата средношколка. Потенцијално 40 места на календарот, 40 носења и земања, 40 можни барања да останам и да се дружам со родители што не ги знам, 40 подароци за купување. Не можам да се справам со тековниот распоред за училиште, спорт и активности во мојата куќа. Додајте ги и сите овие покани за родендени во целата таа мешаница и го губам умот.

И не е само тоа што не сакам да одам. Навистина не сакам да организирам толкава забава. Затоа, кога ќе дојде роденденот на моето дете, не сакам да се срамам кога ја креирам листата на гости. Затоа што повторно, иако не сакам никого да изоставам, штом ќе го додадам одделенскиот список на списокот на блиските семејни и пријатели кои не се дел од училиштето, тогаш сето тоа резултира со организирање мини-свадба. Мора да се отстрани нешто од тоа!

И зарем нема некоја вредност во една убава, интимна забава каде што луѓето всушност можат да се поврзат и да имаат време еден за друг, наместо да настане хаотичен виор од речиси непознати луѓе, кои се принудени да водат непријатни разговори за пица и кекси? Мислам, колку и да е дарежливо, моите деца добиваат покани од соученици кои никогаш порано не сум ги видел ниту слушнал. Само мислам дека резервирањето роденденски прослави за помала група добро поврзани пријатели е нешто подобро – за секого.

Ограничете ги вашите списоци на само неколку пријатели, не давајте покани на училиште, кажете му на вашето дете да не се фали на другите за забавата и толку! Ајде да работиме заедно за да заштедиме малку пари, разум и распоред. Подготвени ли сте?

Автор: Сем Дејвидсон

Извор