Моето тело е за моите деца.
Моите раце се за нив, за да се завиткаат во мојата прегратка,
за да го нишаат моето новороденче додека не заспие
и за да го носам моето дете и да ги туркам моите деца на лулашките.
Моите нозе се за нив, за да се качувам и да трчам со нив низ паркот,
за да ме држат исправено цел ден и да ме одржуваат во движење, без разлика на сè,
Моите брчки се нивни, од ноќите поминати будна, чувствувајќи ги нивните мали стапала на мојот грб, и од раните утра поминати во играње со играчките диносауруси кога сè што сум сакала било да спијам.
Моите уши се за нив, за да ги слушам првите нивни зборови и бескрајните приказни.
Моите усни се за нив, за да ги бакнувам кога нешто ги боли,
и да ги потсетуваат колку се сакани.
Телата на мајките имаат целулит, стрии и опуштени стомаци, НО прават толку многу. И последното нешто што секоја мајка треба да го почувствува по раѓањето на своето дете е омраза кон телото кое ѝ помогнало да го роди.

Но, ова е нормално за култура која очекува совршени тела од жените, без разлика што се случува во нивниот живот.
Ова е вашиот потсетник дека нашите тела се за нашите деца.
И погледнете што направивте за нив – тоа тело ги донесе на овој свет,
направи магија и стана нивен дом.
Па мислам дека е време да научиме повторно да ги сакаме нашите тела.
Автор: Ро Б. Лундберг