Моќта на невербалната комуникација: Децата чувствуваат сè, дури и кога молчиме
Родителството не се сведува само на зборови, туку е присутно во секој поглед, секој допир и секој тон на гласот на родителот. Иако родителите често се загрижени за тоа што да му кажат на детето, еднакво важно, ако не и поважно, е она што не се изговара. Невербалната комуникација и емоционалната присутност оставаат длабока трага во емоционалниот развој на детето.
Децата го читаат говорот на телото и тонот на гласот
Уште од најрана возраст децата ги впиваат невербалните сигнали: начинот на кој ги гледаме, како ги држиме, кога им се смееме или воздивнуваме кога сме уморни.
Детето може да ги препознае емоциите на родителот дури и кога тие не се искажани со зборови. Тонот на гласот, контактот со очите и говорот на телото понекогаш кажуваат повеќе од која било реченица.
Емоционалната присутност создава чувство на сигурност
Да се биде емоционално присутен, значи да сте навистина тука, не само физички, туку и ментално и емотивно. Не се потребни долги разговори, туку свесност и внимание во секојдневните моменти.
Според теоријата за приврзаност, родителите што се емоционално достапни им помагаат на децата да изградат чувство на сигурност и доверба, што е основа за сите идни односи.
Зошто „да се биде тука“ значи повеќе од самата игра?
Експертите нагласуваат дека квалитетот на времето поминато со децата има поголемо влијание отколку самото траење.
Дури и кратки моменти исполнети со внимание, без телефони и одвлекување на вниманието, можат да направат разлика. Детето треба да почувствува дека е видено и прифатено, дури и кога не зборува.
Стресот на родителот се пренесува и без зборови
Ако родителот чувствува анксиозност, фрустрација или исцрпеност, детето ќе го почувствува тоа, дури и ако не го разбира контекстот.
Истражувањата покажуваат дека децата чии родители се под стрес покажуваат зголемена несигурност и емоционални тешкотии токму поради несвесно пренесените невербални пораки.
Како да бидете емоционално присутни?
Без телефони – исклучете ги електронските уреди барем 15 минути дневно и посветете му се на детето без пречки.
Покажете емоции – децата учат да ги изразуваат и контролираат емоциите гледајќи ги родителите.
Прифатете ја тишината – понекогаш тивкото присуство е посилно од зборовите.
Вежбајте емпатично слушање – гледајте го детето в очи, кимнете, приближете му се физички.
