Јапонските деца се сметаат за послушни и добро воспитани деца, а во тоа помага шицуке, јапонски метод на воспитување кој нагласува нежна, конзистентна инструкција и дневни рутини за да се поттикне социјална компетентност.

Шицуке е широк јапонски термин што се користи за образование, бонтон и формирање добри навики. Се појавува во секојдневното родителство (учење на децата да бидат внимателни кон својот простор, учтиво да ги поздравуваат другите, да чекаат на ред) и во пошироките културни практики (чистење на училницата, точност). Едно добро објаснување доаѓа од прегледот на Нобуко Учида за јапонската детска дисциплина: шицуке е и инструкција и практика што им помага на децата да се префрлат од надворешно наметнати правила кон интернализирани рутини и социјална компетентност.

Шицуке често се преведува како „дисциплина“, „обука“ или „формирање навики“ и е јапонска идеја за родителство која нагласува нежно, конзистентно учење, дневни рутини и постепено усвојување на општествените норми.

Зошто шицуке одговара на „свесниот“ пристап кон родителството

Родителската внимателност поддржува подобра интеракција родител-дете, ја намалува суровата реактивност и го подобрува квалитетот на дисциплината и корегулацијата. Практично, кога родителите комбинираат редовни, мирни рутини на шицуке со свесни повратни информации, тие обезбедуваат структура и безбедност во врската – нешта што им се потребни на децата за да ги интернализираат навиките.

Практични совети за родителите

Советничката за родителство Ема Хабард наведува три клучни аспекти на принципот на родителство шицуке:

Моделирање на посакуваното однесување

Децата учат првенствено преку набљудување. Јапонските родители мирно управуваат со емоциите, додека децата ги имитираат реакциите на своите родители за време на конфликт или фрустрација. Ова е потврдено од литературата за развојна психологија, која нагласува дека децата на рана возраст најмногу учат преку набљудување.

Јасни и конзистентни правила

Спротивно на западните стравови дека правилата ја ограничуваат слободата на децата, јапонското родителство ги гледа јасните граници како извори на безбедност и структура. Кога очекувањата се јасни и доследно се спроведуваат од сите родители, децата се чувствуваат безбедно и помалку вознемирено, што поттикнува соработка наместо бунт.

Пронаоѓање на причината за лошото однесување

Наместо да ги казнуваат несаканите дејствија, родителите ја идентификуваат социјалната или емоционална вештина што недостига, што лежи во основата на однесувањето, како што се споделувањето или трпението, и активно ги учат децата на таа вештина. Овој начин на размислување, фокусиран на вештини, го трансформира лошото однесување во можности за учење, поттикнувајќи вистинско разбирање и трајна промена на однесувањето.

Автор: Наташа Златковиќ

Извор