Воспитување

„Мамо и тато, јас не сум виновна што ви е лошо“

„Мамо и тато, не сум јас виновна што вам ви е лошо…

Не сум јас виновна што живеете вака… што така комуницирате меѓу себе… Не сум јас виновна што немате храброст и одлучност да промените нешто во вашиот живот…

Тоа не е моја вина!

Самите одбивате да бидете возрасни. Вие самите ја избирате таа позиција, дека за тоа што ви се случува се виновни сите други, вклучително и јас, но не и вие. Толку многу сте се оптовариле што паѓате на колена, се заморувате и се лутите. Таков живот сте избрале за себе – САМИте!

Дури и тогаш – во моето детство – се чувствувавте лошо, НЕ поради мене.

Да, сепак се чувствував виновна што ви беше тешко – со себе, со животот, со мене. Се чувствував виновна за вашата нервоза, лутина, умор. Страдав многу, но не знаев како да ви помогнам да престанете да бидете такви – изморени, тешки, нервозни. Затоа плачев. Затоа и бев многу лута на себе, што немам сила да ви го направам животот полесен и порадосен.

Многу сакав да бидам таква каква што вие сакавте, да не се срамите пред соседите, да се фалите со мене пред вашите роднини, но не секогаш успевав во тоа. И затоа уште повеќе се лутев на себе, што не ги исполнив вашите надежи. Од дете ја преземам вината за ова што ви се случува. Но, јас сум изморена и нема повеќе да преземам одговорност затоа што вам ви е лошо, бидејќи тоа е ваш избор, тоа е ваш живот, тоа е ваша одговорност.

Веќе нема да го земам на грб она со што сте се оптовариле самите.

Ако немате сила за нешто – намалете ги амбициите, апетитите, најдете компромис меѓу вашите желби и можности – тоа е ваша задача, да го направите тоа, а не моја.

Не го сакате животот – досаден ви е, тежок – тоа е ваша задача, да си го направите животот поинтересен и полесен, и тоа не на моја сметка, туку на своја сметка. Не сте задоволни од вашите односи? Вие сте возрасни луѓе – сами решете го проблемот. И не влечете ме сите на своја страна, затоа што ќе ве сакам двајцата еднакво.

Не ви се допаѓа како и каде живеам – но, тоа е мој живот, не ваш, и јас носам мои одлуки во мојот живот – и не сум должна да ги оправдам вашите очекувања или да го постигнам она што вие не сте го постигнале.

Мамо/тато, ве ослободувам вас и вашиот сопствен и самостоен живот – таков каков што ќе го изберете за себе. И време е да го живеам мојот живот, моите интереси, да одлучам јас како што сакам. Се гледаме наскоро! Ве сакам! Прегратки! Вашата…“

Извор

Поврзани написи

Прашај психолог

Рубриката „Прашај психолог“ овозможува стручна поддршка од психолози и психотерапевти на родителите при справување и решавање одредени актуелни прашања од психолошка природа на нивните деца. На прашањата одговараат психолози и психотерапевти соработници на Деца.мк.

To top