Давањето целосна слобода на вашите деца во врска со нивниот изглед е еден од најголемите подароци што можете да им го понудите како родител, но мора да се признае дека понекогаш тоа е полесно во теорија отколку во практика – особено кога вашето дете вели дека сака да ја обои косата како виножито или да се обиде со тотално драстична фризура.

Но, д-р Кортни Гликман, терапевт за ментално здравје, се залага родителите да му дадат целосна слобода на детето во врска со косата.

Зошто?

Косата е дел од самоизразувањето на вашето дете. Но, тоа е само коса, а во големата шема на нештата, вашето дете може да ги менува стиловите и боите ако не му се допаѓа новиот изглед. Плус, косата пак ќе порасне. Косата е важен дел од обликувањето на идентитетот на вашето дете, вели Гликман.

Како давање слобода во врска со косата го обликува чувството за себе кај вашето дете

„Косата е важен дел од идентитетот и чувството за себе на детето“, вели Гликман.

„Да се ​​има слобода над изгледот е дел од слободата на изразување, претставување и почит. Како родители, нашата цел е да ги воспитуваме децата во средина на прифаќање, љубов и безбедност. Се надеваме дека ќе прераснат во самоуверени луѓе кои ќе бидат автентични и се ценат себеси. Нешто едноставно како да му дозволите на вашето дете да избере сопствена фризура може да ја постави основата за тоа да се случи. Вие, како родител, ја моделирате вашата доверба во изборот на вашето дете, вашето безусловно прифаќање на вашето дете и охрабрување на неговото индивидуално изразување.

Ако се прашувате кога точно треба да почнете да му давате на вашето дете слобода да истражува, Гликман забележува дека на децата од три или четири години може да им се даде „некоја контрола во нивните одлуки за косата“. Се разбира, тоа не значи дека на вашето дете му давате слободно владеење со ножиците, машинките и бојата за коса, но токму тогаш може да почнете да му давате малку слобода во тој однос.

Родителите можат да преземат мали чекори, вели Гликман, особено со помалите деца. „Предлагам да одберат различни слики и стилови и да му овозможат на своето дете слобода да избира од тие опции. Како што растат, децата можат да развијат поголема контрола во тие одлуки. Се разбира, понудените опции треба да ги земат предвид желбите на детето. Ако имате ќерка која бара кратка коса и сите понудени опции се да биде долга коса, тогаш не ги исполнувате нејзините потреби. Кога ќе му дозволите на вашето дете да биде дел од овие избори, вие пренесувате подлабоко значење – согласност, граници, автономија на телото и безбедност. Тие имаат сопственост на своето тело и начин како сакаат да се изразат“.

Имплицитните предрасуди околу косата

Колку и да сте добронамерни како родител, има добри шанси да се занимавате со барем некои внатрешни предрасуди благодарение на длабоко вкоренетите родови и расни општествени конструкции, забележува Гликман.

Како да го поддржите вашето дете

За среќа, ги имате сите алатки што ви се потребни за да помогнете во обликувањето на идентитетот на вашето дете на позитивен начин. „Родителите можат да ја охрабрат и поддржат одлуката на своето дете кога станува збор за стајлинг со прикажување потврден став“, вели Гликман.

„Многу родители изразуваат загриженост поради можноста нивното дете да биде малтретирано поради изгледот. Ова е разбирливо со оглед на светот во кој живееме. Родителите можат да им постават граници на роднините/пријателите за нивните коментари кон детето (често тоа доаѓа од наивен или неук став). Родителите можат да помогнат да се најде салон и стилист кој го потврдува родот преку фризурите и стилот на облекување. Некои деца можеби ќе сакаат поддршка во разговорот со фризерката, додека други може да се чувствуваат овластени да го направат тоа самите. Практикувајте отворена комуникација“.

„На крајот, клучен аспект од развојот на детето е да му се даде слобода да ја слави сопствената личност“, додава Гликман. „Бидејќи косата е толку длабоко поврзана со расата, полот и севкупното изразување на себеси, слободата над одлуките за косата во односот родител-дете нуди можности за поврзување, поттикнување и прифаќање на нивните млади и надежни идентитети“, заклучува Гликман.

Автор: Ариел Чинкел

Извор