Психологот Тристан Колазо, корисник на „Тик-ток“, објави серија видеа во кои објаснува особини на личноста вообичаени за најмладото, најстарото, средно дете, како и за децата-единци. Тој го опиша концептот на Адлер за редоследот на децата во семејството.

Теоријата е развиена од Алфред Адлер, австриски психијатар, во првата половина на 20 век. Тој тврдел дека редоследот на раѓање влијае врз личноста на детето, а Тристан објаснува до кои заклучоци дошол Адлер.

Родителите имаат големи очекувања од најстарото дете, но кога ќе добијат брат или сестра, треба да се приспособат на фактот дека повеќе не се единственото дете во семејството. Ова ги условува постарите деца да бидат перфекционисти, авторитетни, корисни и одговорни, но и склони да им угодуваат на другите. Тој објаснува дали оваа теорија треба да се отфрли затоа што има толку многу работи што дополнително влијаат врз една личност, како што се социо-економскиот статус, половите улоги и социјалното влијание, но Тристан верува дека е исклучително корисна бидејќи објаснува специфични човечки тенденции.

Кога станува збор за второто дете во семејството, тоа брзо учи да споделува сѐ, бидејќи го дели и родителското внимание од самиот почеток. Постариот брат и сестра му се идоли, иако постои конкуренција меѓу нив. Како и најстарото дете, тие сакаат да им угодуваат на другите, но имаат и силна бунтовна линија. Кога ќе пристигне ново бебе во семејството, средното дете може да стане фрустрирано затоа што веќе не е најмладото.

Психологот објаснува дека не е така лесно да се задоволи средното дете, бидејќи има и помал и постар брат или сестра. Исто така, различно е ако се работи за помало или поголемо семејство. Средните деца во малите семејства почесто се фрустрирани, но во поголемите семејства можат да бидат покооперативни.

Карактеристиките на средното дете не се толку еднострани: може да сметаат дека светот е неправеден, може да се чувствуваат како да не добиваат доволно љубов и можеби се нетрпеливи. Од друга страна, средните деца можат да бидат избалансирани, приспособливи и способни за компромис.

Најмладите деца во семејството се оние што добиваат многу повеќе родителско внимание бидејќи постарите деца се понезависни, така што најмладите секогаш се третираат како бебиња во семејството. Веројатно најмладите деца ќе бидат отворени и ќе бараат внимание од околината, но можеби ќе се чувствуваат инфериорно во однос на постарите браќа и сестри и ќе почувствуваат потреба да се натпреваруваат со нив.

Кога станува збор за дете-единец, во тој случај детето не мора да се натпреварува за родителско внимание. Во подоцнежниот живот, тие знаат дека се многу зависни од своите родители ако ги заштитат премногу од сѐ за време на растењето. Бидејќи тие добиваат сѐ од своите родители, можат да имаат проблеми со споделувањето и може да бидат вознемирени кога работите не одат онака како што тие замислуваат.

Извор