Се сеќаваш ли на чувството кога беше дете? Светот ти изгледаше бескраен, полн со можности. Љубопитноста никогаш не престануваше, а паѓањето од велосипед не беше неуспех, туку само нова шанса да станеш повторно. Сепак, како што растеме, забораваме дека токму тие мали нешта се срцето на животот.

Кога доаѓаме на свет, ние сме како празен лист, отворени за сè околу нас. Со текот на времето учиме, прифаќаме навики и формираме верувања. Но кога стануваме родители, често забораваме дека и ние можеме да учиме од нашите деца. Всушност, тие постојано нè потсетуваат што навистина е важно.

Во продолжение се неколку универзални и длабоки животни поуки кои ги добиваме од најмалите.

Секогаш прашуваат „зошто?“ и го прават тоа од срце – Децата нè потсетуваат колку е важно да бидеме љубопитни. Прашањата го движат не само нивниот, туку и нашиот личен и општествен развој.

Не познаваат предрасуди – за детето, сите луѓе се исти. Ако го научиме на прифаќање наместо само на толеранција, придонесуваме за подобро и поправедно општество.

Грешат, но повторно се обидуваат – кога ќе падне, детето не се откажува, туку станува и продолжува. Така се градат силни личности, борци за иднината.

Сонуваат без ограничувања – децата немаат граници во замислувањето. Тие можат да бидат астронаути, уметници, лекари. Тие нè потсетуваат дека соништа се важни и за возрасните.

Брутално се искрени – децата немаат филтри. Ќе те пофалат искрено, но и ќе ти кажат што навистина мислат. Од нив можеме да научиме како да бидеме искрени, но со добрина.

Нивната имагинација е волшебна – за нив, еден облак може да биде змеј, а дамка на хартија цела приказна. Имагинацијата и логиката кај нив природно се спојуваат.

Живеат со насмевка и оптимизам – секој ден е нов почеток. Не се грижат за вчерашните неуспеси, туку се радуваат на новата шанса што ја носи денот.

Извор