Разговорот со мало дете навистина може да биде предизвикувачка задача, но важно е да знаете како да се однесувате во клучните моменти од денот за да воспоставите квалитетна комуникација.

Детскиот психолог Лаверн Антробус ја нагласува важноста на тонот на гласот и начинот на кој зборувате.

-Како родител, треба да бидете малку како актерите – никој не ви кажува кога ќе станете родители колку различни улоги ќе треба да преземете. Во еден момент вие сте кловн, а во другиот истражувач.

Антробус верува дека комуникациските вештини со малите деца се сериозно потценети. Таа тврди дека овие вештини можат да помогнат да се подготват децата „за остатокот од нивното образование“ – и начинот на кој се зборува со нив има огромно влијание врз нивниот раст и развој. Еве ги нејзините совети за комуникација со малите деца во три клучни моменти:

Кога велат „не“

Ако детето се спротивставува на одредени работи, без разлика дали тоа е играње со нешто ново или облекување, примамливо е да ја наметнете вашата волја. Но, Антробус предлага да го преформулирате нивното „не“ во вашата глава.

-Сфатете го тоа како израз на вашето дете дека не знае точно што да прави. Тоа е нивниот брз начин да го отфрлат барањето, бидејќи во тој момент едноставно не разбираат што се случува. Бидете прилично љубопитни и прашајте зошто тоа е „не“. Весело прашајте „Што се случува?“ Тоа може да биде реакција на страв, можеби децата не сакаат да направат нешто, па прашајте „дали можам да помогнам?“, „може ли тато да помогне?“, „што можеме да направиме?“, „што можеме да направиме заедно?“ Чувството дека некој е со нив и е подготвен да им помогне навистина помага – вели таа.

Кога детето вели „не“, тоа може да биде затоа што се плаши од неуспех. Ако детето каже „не“ на вечера, на пример, таа предлага да се одморите, па да кажете: „Добро, можеби не си гладен, ќе почекаме“.

Притисокот во врска со родителството е сѐ да се прави според одреден ритам. И понекогаш тоа може да го отфрли нашиот подобар одговор на она што се случува. Ако, на пример, децата кажат „не“ на одење во дневен престој наутро, можете да кажете работи како: „Мислам дека на твоите пријатели ќе им недостигаш во дневниот престој денес“. Или нешто од типот: „Ќе ти кажам сега нешто, јас ќе си ги облечам чевлите, ќе ги облечеш и ти твоите?“ Нежно направете чекор напред.

-Она што го правите е да обезбедите еден вид скеле за малата личност, која се чувствува како да не може да направи нешто – советува таа.

За време на излив на бес, психологот Антробус сака да ги убеди родителите да веруваат дека бесот е апсолутно нормален.

-Тие треба да се случат на возраст од една до три години бидејќи ако се случат во вистинската развојна фаза, имаме добри шанси децата да го надминат тоа. Но, клучот е како му посветувате внимание на вашето дете во тој момент. Ако детето научи дека секогаш кога има излив на бес добива големо внимание од родителите, тогаш секогаш ќе го прави истото.

Совет на психологот е да направите чекор назад, без буквално да заминете. Поставување прашања од типот: „како си?“ и „како можам да ти помогнам?“, што му покажува на детето дека знаете оти „нешто се случува“ и дека „вие сте тука да помогнете“.

Времето е важно.

-Морате да бидете прилично внимателни како родител кога мислите дека лутината може да престане. Во суштина, запомнете дека тоа е навистина, навистина важно во тие моменти – децата се занимаваат со еден куп работи кои навистина можат да ги збркаат нивните мали умови и навистина не знаат зошто го прават тоа. Наша работа е да им помогнеме да се вратат во „нормала“.

-Секое однесување има свое значење. И тоа можете да го разоткриете заедно со децата – нагласува таа.

Кога ги оставате во градинка

Начинот на кој секое утро го оставате вашето дете во градинка е клучен, вели психологот.

-Често тоа е најтешкиот дел од денот, но најважен е за многу деца на кои им е многу тешко да го пронајдат својот пат во овие области. Тоа е така затоа што тие буквално се чувствуваат оставени – не само оставени, туку и напуштени.

Без оглед на тоа дали родителите брзаат на работа, Антробус предлага да потрошите пет или седум минути за да го олесните тоа, колку што е можно повеќе. Главната работа што треба да им ја кажете е дека иако заминувате, сепак ќе мислите на нив. Кога ќе го земете вашето дете од градинка, важно е да кажете нешто како: „Размислував за тебе и за сѐ што си правел во градинка“.

Извор