Сакам да им се заблагодарам на сите баби и дедовци. Особено бабите и дедовците во животот на моето семејство – затоа што, тие го заслужуваат сето можно признание.

Тие беа тука за да ни помогнат од самиот почеток. Со што и да ни требаше, кога и да ни требаше. Тие ги сакаат нашите деца како свои, а ние можеме да им ги довериме животите на нашите деца – 110 %. Не мора да се грижиме ниту за секунда кога не сме во близина, а баба и дедо се таму – затоа што знаеме дека ги држат работите под контрола.

Тие се таму за прославите, за новите бебиња и за навистина тешките времиња, кога знаат дека ни треба дополнителен сет на раце. Ни ги косат тревниците, купуваат убави кадифени животни кога ќе се родат нашите бебиња и нѐ почестуваат со сладолед. Се грижат за нашите специфични барања за родителство и им кажуваат на нашите деца не само дека се убави – туку и дека се силни, интелигентни, моќни, смешни, креативни и љубезни.

Тие се ангели испратени од небото.

Така, на сите баби и дедовци… Сакам да ви се заблагодарам.

Во име на сите родители на светот, сакам да им се заблагодарам на сите баби и дедовци за нивната посветеност, сочувство, трпение и љубов. Па така, без дополнително одложување…

До бабите кои седат и цртаат со нашите деца со часови, додека и хистерично ги засмејуваат – благодарам.

До дедовците кои секогаш носат забавно, слатко задоволство за внуците, што предизвикува лицата на нашите деца веднаш да светнат – ви благодариме.

За бабите кои ја прават најдобрата пилешка супа на светот (и секогаш има доволно за да се замрзне за другпат!) – Ви благодариме.

До дедовците кои седнуваат на подот со нашите деца и си играат со нив додека родителите не дојдат дома – ви благодарам.

На бабичките кои ги раскажуваат најдобрите, ентузијастички приказни од кои нашите малечки се апсолутно маѓепсани – ви благодариме.

Им благодариме на дедовците кои ловат риба, планинарат, возат велосипед и ископуваат „богатства“ со нашите деца.

До бабите кои беа во породилната сала со нас, триејќи ни го грбот и бришејќи ни ги челата со крпа – ви благодарам.

До дедовците кои менуваат пелени и ги хранат нашите бебиња и бришат носиња и ги отстрануваат бубачките – ви благодариме.

До бабите кои ги чуваат нашите деца за да можеме да одиме на работа, без да се грижиме за удобноста и благосостојбата на нашите скапоцени бебиња – ви благодариме.

На дедовците кои, без пропуст, секогаш ставаат пари на штедна книшка за факултетот за нивните внуци, секој месец – ви благодариме.

На бабичките кои ги лулаат нашите бебиња за да спијат, за ние да можеме да се одмориме – ви благодариме.

Им благодариме на дедовците, кои ги учат нашите деца вредни животни лекции буквално за сè, од заштеда на пари до напорна работа и љубезност.

До бабичките кои знаат секогаш што да кажат и кога да кажат – ви благодарам.

До дедовците кои ни овозможија да се истушираме додека ги занимаваат децата – ви благодариме.

До бабите кои ја купуваат најдобрата облека (во вистинските големини!) и новите патики, секогаш кога им требаат на децата – ви благодариме.

До дедовците кои ги земаат децата од училиште – ви благодариме.

На бабите и дедовците кои платија за часови по балет и фудбалски копачки – благодарни сме ви.

На дедовците кои секогаш се ставаат на располагање на „Фејстајм“ кога тоа го сакаат нашите деца – ви благодариме.

На бабите кои ги пеат најдобрите песни и знаат како да ги смират нашите малечки – ви благодариме.

На бабите кои ги учат нашите деца како да прават колачиња со лимон – ви благодариме. (И за вклучување во процесот на печење. Децата се толку возбудени!)

Чувствувам дека никогаш не можам да им се оддолжам на моите родители и свекор и свекрва за сето она што го направија за нас и продолжуваат да го прават. Посакувам да можам да добијам на лотарија и да ги почестам со платено патување, каде и да посакаат. Посакувам да им купам нови автомобили, да ги испратам во бања или магично да им избришам некои грижи.

Но, навистина не можам. Не во моментов. Не додека сме во овој период на воспитување мали деца и градење на нашите животи.

Понекогаш тоа предизвикува да се чувствувам тажно и виновно. Затоа што сакам да им го дадам она што тие ни го даваат цело време – стабилност, утеха, уверување, вера и помош.

Засега – на најосновното ниво од она што можам да го направам – сакам да викам на цел глас и да кажам колку ги сакам.

Затоа што, ве ценам.

Многу сум благодарна за вас.

Ми требате. Ви аплаудирам.

Ви благодарам.

Ве сакам.

Конечно разбирам.

И не можев да го реализирам ова мајчинство без вас.

Вие сте сакани. Толку многу сакани.

Автор: Колин Темпл

Извор