Дури и најискусните родители имаат доживеано вечери кои се претвораат во бојно поле. Детето одеднаш ги одбива тестенините што до вчера ги сакало, некој завршува плачејќи под маса, а вие се прашувате зошто воопшто се мачите да планирате оброци. Но, има добри вести: помирните оброци не бараат готвење пет различни јадења или бесконечно наговарање и убедување. Клучот е да се направат мали промени кои, кога ќе се соберат, прават голема разлика. Следните совети ќе ви помогнат да го заштитите апетитот на вашето дете, да ја направите храната да изгледа побезбедна и да воспоставите рутини што функционираат.

Поврзаноста е поважна од корекцијата

Децата јадат подобро кога се чувствуваат безбедно и поврзани на масата. Започнете оброк со мал ритуал кој вели „сакаме да бидеме заедно“ наместо „докажи дека знаеш да јадеш“. Запалете свеќа, споделете што поминало добро тој ден, а што лошо, или поставете смешно прашање. Целта е да се намали напнатоста за децата. Обидете се со нешто како: „Многу ми е мило што си тука. Кажи ми едно нешто што те насмеа денес.“ Ако вашето дете се спротивставува, признајте ги неговите чувства и продолжете понатаму без притисок.

Заштитете го апетитот со едноставен распоред

Постојаното грицкање го уништува апетитот и ја претвора вечерата во борба. Поставете предвидливо време за грицкање и „затворете“ ја кујната 60 до 90 минути пред оброкот. Американската академија за педијатрија препорачува да се држите до редовен распоред за оброци и грицки, со забелешка дека секогаш треба да му понудите на вашето дете барем една омилена храна. Ова ја намалува борбата за моќ и ја зголемува нивната подготвеност да пробаат нова храна. Направете го распоредот јасен: „Времето за грицкање е во 15:30 часот. Кујната се затвора во 16:30 часот, а вечерата е во 18:00 часот“. Предвидливоста гради доверба и го држи апетитот под контрола.

Сервирајте мали порции

Големите порции со храна можат да бидат застрашувачки, особено за малите деца. Започнете со многу мали количини, буквално еден или два залака, и кажете: „Секогаш можеш да добиеш повеќе.“ Малите порции го намалуваат притисокот, им помагаат на пребирливите деца појасно да видат што има на чинијата и им олеснуваат да разберат дека новата храна не е толку страшна. Охрабрете ги да побараат репете. Ако сте загрижени за фрлање храна, ставете помали количини на заедничка чинија за да може секој да се послужи.

Секогаш нудете една „безбедна“ намирница

Секој оброк треба да вклучува барем една храна за која знаете дека вашето дете ја сака. Ова може да биде леб, ориз, овошје или зеленчук. Само наведете што е на масата без убедување: „Вечерва јадеме пилешко, ориз, печени моркови и парчиња јаболко.“ Ако вашето дете јаде само „безбедни“ избори, останете неутрални. Доследноста го учи дека секогаш има нешто што може да го јаде, што со текот на времето го прави посклоно да проба нешто ново.

Разделете го оброкот на состојки

Многу деца претпочитаат да ги јадат состојките одделно, а не во еден оброк. Претворете ги такосите во чинии со месо, тортилји, грав, сирење и салата. Сервирајте ги тестенините, сосот и пармезанот одделно. Не станува збор за готвење за некој друг, туку за сервирање на истиот оброк на поедноставен начин. Разделувањето на храната им дава контрола на децата кои се чувствителни на текстура и го намалува автоматскиот рефлекс на отфрлање.

Воведете чинија за дегустација без притисок

Поставете мала, дополнителна чинија до главната чинија на вашето дете. Користете ја за да се истражи храната без притисок за детето да ја изеде. Користете неутрален јазик: „Можеш само да ја гледаш оваа пиперка, да ја помирисаш, да ја лижнеш или да ја ставиш настрана.“ Таа една реченица го намалува стресот и за вас и за вашето дете. Пофалете ја интеракцијата, а не внесувањето храна: „Браво, ја допре пиперката со јазикот! Ти си толку храбар истражувач.“ Целта е да се открие храната без борба, што на крајот води до прифаќање.

Дајте им задача на сите

Задачите им помагаат на децата да се чувствуваат како дел од тим и им го олеснуваат започнувањето со оброкот. Доделете улоги соодветни на возраста: капетан на салфетки, носач на вода, диџеј за музика или палење свеќи. Задачите ја пренасочуваат енергијата од „Не сакам да јадам“ кон „Тука сум да помогнам“. Ако вашето дете се спротивставува на доаѓањето до масата, поканете го преку неговата улога: „Диџеј, можеш ли да ја избереш нашата песна за вечерата?“

Поставете граница за поплаки

Приговарањето може брзо да ја уништи атмосферата на масата. Обидете се со смирен, повторувачки одговор од три реченици: „Не мора да го јадеш тоа. Те молам биди учтив. Ако не можеш, направи кратка пауза и врати се“. Потоа, пренасочете го разговорот кон неутрална тема. Овој модел ве спречува да влегувате во расправии и преговори. Доследноста е клучна, а не долгите предавања.

Затворете ја кујната и имајте план за подоцна

Кога вечерата ќе заврши, јасно објаснете што е следно. „Кујната е затворена сега. Ако сте гладни подоцна, можете да земете јогурт или банана за ужина.“ Изберете една или две едноставни, конзистентни опции. Ова го спречува надмудрувањето и гарантира дека никој нема да си легне гладен. Со текот на времето, децата учат дека вечерата е најдобро време за јадење, што ги намалува желбите за храна по оброкот и ви го враќа мирот за време на вечерите.

Извор