Дали децата треба да возвратат ако врсник прв ги удри? Ова старо прашање повторно предизвика жестока дебата на социјалните мрежи откако Британи Норис, мајка на две деца од Луизијана, го сподели својот контроверзен став на „Тик-ток“.

-Ако некој го удри моето дете, не го воспитувам да оди да му каже на наставникот – не го воспитувам да биде судија. Тој мора да се справи со тоа, да возврати, да се брани и ако тоа не е доволно, јас ќе се вмешам. Ако е контроверзно, не ми е гајле… Удри посилно – рекла таа.

Нејзината изјава предизвика бура од реакции. Додека некои родители го поздравија нејзиниот совет, други изразија длабока загриженост.

-Ова ги учи децата да користат насилство за да решаваат проблеми наместо да бараат помош. Ја поткопува довербата во наставниците и го отежнува одржувањето на редот во училиштата – напишал некој во коментарите. Еден наставник се согласил, додавајќи дека овој став на родителите довел до тоа насилството во училиштата да излезе од контрола.

Зошто оваа тема е толку жешка?

Експертите за однесување велат дека дебатата за возвраќањето удар е сложена бидејќи допира до два клучни родителски инстинкти: желбата да ги заштитиме нашите деца и желбата да одгледаме добри луѓе. Психологот д-р Емили Гуарнота разбира зошто родителите инстинктивно ги советуваат своите деца да возвратат со удар – се чувствува како да се задоволува правдата. Но, таа и другите експерти не го препорачуваат тој пристап.

-Голем дел од тоа доаѓа од генерациските верувања за цврстината и преживувањето – објаснува психијатарот д-р Зишан Кан.

Тој се сеќава како на многумина од нас како деца ни било кажано: „Ако некој ве удри, возвратете, инаку ќе мисли дека сте слаби“. Но, д-р Кан нагласува дека времињата се промениле.

-Сега знаеме многу повеќе за емоционалната регулација, решавањето на конфликтите и социјалните последици од физичката одмазда, особено во структурирани услови како училиштата – вели тој.

Па, дали треба да го научите вашето дете да возвраќа удар?

Експертите генерално се согласуваат дека одговорот е „не“. Овој пристап, иако заштитнички настроен, ги учи децата дека насилството е прифатлива алатка за решавање проблеми.

-Враќањето на ударот често ја ескалира ситуацијата и ја зголемува веројатноста некој да биде сериозно повреден – предупредува д-р Гуарнота.

Исто така, се пропушта можноста децата да научат поконструктивни животни вештини.

Невозвраќањето на ударот не значи пасивно прифаќање на насилството.

-Децата треба да се научат да се залагаат за себе, а удирањето не е единствениот начин. Всушност, станува збор за учење на децата за моќ, граници и самопочит – вели терапевтот Лаура Финк.

Сепак, постои еден исклучок. Во ретки ситуации кога детето е во вистинска опасност, како што е нападот од странец, самоодбраната е клучна.

-Целта во таква ситуација не е да се добие борбата, туку да се создаде доволно простор за бегство и барање помош – вели невропсихологот д-р Санам Хафез.

Што да се прави наместо да се возвраќа ударот?

Ако физичката одмазда не е одговорот, како можете да му помогнете на вашето дете? Експертите нудат неколку стратегии:

Разлика помеѓу жалење и барање помош

Објаснете му на вашето дете дека жалењето се користи за да се доведе некој во неволја, додека барањето помош е насочено кон вашата сопствена безбедност. Изјава како „Ако некој те турне или удри, барањето помош од возрасен е храбар и паметен избор“, може да биде моќна.

Научете го на моќта на паузата

Удирањето често е импулсивна реакција. Вежбајте длабоко дишење или броење до десет со вашето дете за да го научите да застане пред да реагира. Таа кратка пауза може да спречи реакција за која подоцна ќе зажали.

@brittanynorris_ like be fr #parenting #fightback #parentsoftiktok ♬ original sound – brittany norris

Именувајте го чувството

Децата често не знаат како да го изразат она што го чувствуваат, па конфликтите можат брзо да ескалираат. Помогнете им да ги означат своите емоции со фрази како: „Звучи како да се налути кога ти ја зеде играчката“. Ова им помага да ги обработуваат своите чувства и да реагираат поефикасно.

Користете силни, јасни зборови

Една од најважните алатки што можеме да им ги дадеме на нашите деца е да го користат сопствениот глас. Вежбајте да кажувате работи како „Стоп!“ и „Не допирај! ме“. Ова им помага да постават јасни граници без да користат сила.

Заминување

Напуштањето на ситуацијата не е знак на слабост, туку на сила и зрелост. Кажете му на вашето дете дека е во ред да си замине ако се чувствува небезбедно. Пофалете го кога ќе реши конфликт со тоа што ќе си замине бидејќи тоа ќе му помогне да се чувствува овластено со текот на времето, без да мора да прибегнува кон физичка конфронтација.

Извор