Како родители, честопати толку многу се фокусираме на лошото однесување на нашите деца, што забораваме колку моќно може да биде ако се фокусираме на она што стои зад тоа однесување.

Според д-р Гордон Нојфелд, коавтор на книгата „Прегрнете ги вашите деца: Зошто родителите се важни“, целта на родителите е да ги охрабрат добрите намери кај своето дете секогаш кога е можно.

-Нашиот следен предизвик е да го искористиме нашето влијание за да го натераме детето да се насочи во вистинската насока – или барем во насока што нема да го доведе во неволја – вели тој.

За помладите деца, д-р Нојфелд ја користи аналогијата на „возење“ автомобил како дел од возење во забавен парк. Детето ги држи рацете на воланот и мисли дека вози, но на крајот родителот е главен. На пример, родителот може да поттикне добри намери кога ќе побара од детето да помогне во миењето на автомобилот, велејќи:

-Минатиот пат кога го измивме автомобилот заедно, ми беше од голема помош бидејќи можеше да застанеш кај многу ниски места под автомобилот со цревото. Најде нечистотија што јас не можев ни да ја видам. Дали би бил спремен да ми помогнеш со тоа повторно за неколку минути?

За постарите деца, д-р Гордон Нојфелд препорачува споделување на вашите вредности или пронаоѓање на семето на вашите вредности во нив, со истата цел.

На пример:

-Кога сум вознемирен, се обидувам да ги користам моите зборови и да ги изразам моите чувства наместо да врескам или да кажувам лоши и груби работи. Мислам дека си доволно возрасен за да го пробаш ова, можам ли да сметам на тебе да се обидеш да кажеш „Чувствувам…“ наместо да врескаш?

Додавање на прашањето: „Може ли да сметам на тебе?“ е моќен начин да се бараат добри намери.

Поттикнувањето добри намери не секогаш функционира, или можеби нема да функционира веднаш, но го сади семето и го поставува компасот во насоката кон која треба да се стремите.

Нашите мисли ја создаваат нашата реалност

Охрабрувањето на добрите намери се поврзува и со садењето семе. Ако им ја дадеме на нашите деца или тинејџери пораката дека мислиме дека се некако „безнадежни“ или „неконтролирани“, тие почнуваат да го интернализираат тоа и да мислат: „Па, ако моите родители мислат дека сум лош, тогаш можеби сум“.

Меѓутоа, ако продолжиме да садиме семе на позитивност и охрабрување, тогаш и нашите деца и тинејџери ќе ги усвојат овие мисли. Кога му велиме на нашиот тинејџер: „Ти верувам дека ќе донесеш здрави одлуки“, тоа ќе му биде на ум кога ќе се најде во незгодна ситуација каде што постои можност да направи грешка.

Д-р Гордон Нојфелд, исто така, нè потсетува дека оваа моќна практика на „зборување добри намери“ е најефикасна кога имаме силна врска со нашето дете. Колку поблиску се чувствува нашето дете до нас, толку повеќе сака да го следи нашиот пример и да биде некој на кого можеме да сметаме.

-Детето можеби не знае во која насока оди, но кога е приврзано кон вас, не се чувствува изгубено – вели д-р Гордон Нојфелд.

Нашето ниво на поврзаност со нашето дете, исто така, влијае врз неговото ниво на мотивација. Децата и тинејџерите се чувствуваат помотивирани кога се повеќе поврзани со нас. Ние сме нивната примарна приврзаност и тие треба да чувствуваат многу сигурна база за да можат потоа да се вклучат во други активности и задачи.

Автор: Србијанка Станковиќ

Извор