Бев одличен ученик, но барем пет пати паднав на поправниот испит за животот
Научете ги децата да размислуваат со своја глава, а не со туѓа.
Научете ги да ги користат сопствените раце, нозе, грб, секој прст, мускул, коска, а не туѓите.
Учете ги како да останат на нозе кога животот силно ги удира.
Научете ги како да пливаат кога брановите стануваат силни, големи и ненадејни.
Научете ги како да останат смирени кога сè околу нив оди надолу.
Како да останат горди кога некој нељубезен ќе им каже дека се неуспешни, мизерни, сиромашни.
Научете ги да се сакаат себеси. И кога се дебели, слаби, искинати, гладни, сити, збунети, виновни, кога имаат мозолчиња, кога се несигурни, отфрлени, различни.
Научете ги на суштината. Или суштината не се учи според наставната програма?
Научете ги на солидарност. Научете ги на почит.
Научете ги што е животот, а не што треба да биде. Затоа што во училниците седат дваесет години. А од нив, каква трагикомедија, често излегуваат исцрпени луѓе кои допрва ги започнуваат своите најважни лекции, изоставени во скапите учебници.
Не се сеќавам на дропки.
Не знам ништо за посеаните култури во австралиската земја.
Не се сеќавам на сите елементи од Периодниот систем.
Јас одамна нацртав круг околу мене.
Ги прескокнувам дождовните црви по дождот. Немам ништо од нивната регенерација. Моментално учам да се регенерирам откако половина од мене ќе снема.
Сум сретнала десетици лигави полжави од вашите внимателно дизајнирани и илустрирани учебници.
Бев одличен ученик, со дипломи и неколку златни значки за читање, ученик кој досега барем пет пати падна на поправните испити во животот.
Автор: Јована Кешански/ извадок од книгата „109 плетенки“
