Ајде, искрено. Да се ​​осигуриме дека нашите деца се здрави и среќни е веројатно наш главен приоритет, но зарем не би направиле сѐ што можеме за да го имаме најпаметното и најталентирано дете во класот? Или барем она што не мора да работи напорно за да добие одлични оценки.

И еве каде работите стануваат навистина нефер. Како веќе да не ни се многу работи на ум, како родители без сон кои се принудени да ги хранат децата со домашна, органска храна, да внимаваат на секој покачен тон и да бидат совршени во секој поглед, сега јасно ни се кажува дека првите години се клучни. Ако ги пропуштиме, готово е, ние сме виновни за неискористениот потенцијал на нашите деца, што не сме ги научиле да размислуваат брзо, да бидат креативни и мотивирани, онака како што ние би сакале.

А математика? Па, тоа е најголемата главоболка за повеќето ученици, а децата ги учат првите математички поими на 2,5 години. Зарем не е неодговорно што како родители не го користиме тој период и не им овозможуваме да учат, за подоцна да им биде полесно?

Во неодамна објавената студија спроведена од Универзитетот во Беркли и објавена во „Њујорк тајмс“, со наслов „Вашето бебе е попаметно отколку што мислите“, бебињата на возраст од осум (!) месеци покажуваат неверојатен капацитет за „статистичко расудување, експериментални откривање и веројатна логика“, што им овозможува „брзо да научат за работите и луѓето околу нив“.

Но, авторот на студијата, професорот Гопник, предупредува: „За жал, некои целосно погрешно го разбраа ова истражување и заклучија дека на нивните бебиња им требаат програми и производи што ќе ги натераат да го искористат овој капацитет и да станат попаметни“.

Многу луѓе мислат дека бебињата, како и возрасните, треба да учат на фокусиран, планиран начин. И така, родителите ги ставаат своите бебиња и многу мали деца во академска средина каде што се очекува да стекнат знаење“.

Но, вели Гопник, тоа не им треба на бебињата. Она што им треба е многу слободна игра која ќе им помогне да изградат синапси, за подоцна да можат лесно и брзо да научат. Бебињата копнеат по време кога ќе можат да учат токму така – природно, со уживање, испитување и користење на сите пет сетила. Кога двегодишно дете ги гледа шарите на ќебето или експериментира со коцки, топки, кога истура вода, истура песок, прави фигури од кал, па дури и кога едноставно гледа во аголот на таванот, тоа ги стимулира мозочните врски кои потоа сами си ја вршат својата работа, градејќи солидна основа за математички и јазични вештини.

И како можат родителите да помогнат?

Па, само повремено давајте едноставни коментари како: „Види, чашата ти е полна до половина“ или, „Ми даде две коцки и задржа три“.

Но, негирањето на вродената желба на детето да истражува за да го ставите на маса за да учи букви и бројки е како да изградите куќа без да ги поставите темелите.

Дали нашата цел е нашите деца на петгодишна возраст да знаат колку е 5×4 и да ги препознаат сите букви или сакаме навистина да ги разберат математичките концепти, да развијат вештини за учење и да ја постават основата за критичко размислување и креативно решавање проблеми?

Затоа, имајте на ум: секојпат кога ќе го прекинете вашето тригодишно дете додека си игра за да „работите“ со него, го кршите неговиот фокус и го спречувате да учи на природен, едноставен, но ефективен начин. И можеби нема да стане математички гениј. Но, можеби детето ќе биде задоволно со тоа што е.

Извор