Во последните децении се случија големи промени во семејното образование и пристапот кон дисциплинирање на децата. Промоцијата на правата на децата и воспитувањето без суровост, физичко казнување или каков било друг несоодветен третман на децата од страна на родителите и лицата кои се во директен контакт со нив зазема важно место во сите делови од општеството што се занимаваат со заштита и образование на децата.

Децата имаат право на добро воспитување, грижа и безбедност. Децата треба да се третираат со почит кон нивната личност и индивидуалност. Тие не смеат да бидат подложени на физичко казнување, или на каква било друга форма на понижувачки третман.

Начинот на кој родителите ќе се однесуваат кон своето дете во одредена ситуација, но и како ќе ги планираат своите стратегии за родителство, зависи од информациите и знаењето за тоа што е добро и ефикасно за детето.

Суровиот и строг пристап кон дисциплината значи секој однос во кој родителите се потпираат на авторитарен пристап користејќи физичка и психолошка доминација, казна или психолошка агресивност. Стотици студии покажале дека казната не е најдобриот начин за постигнување позитивни резултати во однесувањето на децата. Наместо тоа, таа ги повредува, ги тера другите да се чувствуваат лошо и го користи стравот како своја движечка мотивација.

Американската асоцијација на психолози дава неколку препораки за дисциплинирање кои се приспособени на развојните капацитети на детето.

Оваа организација предлага:

-да постои стратегија за подучување и зајакнување на посакуваното однесување преку проактивна дисциплина,
-средината во која учи детето и односот помеѓу детето и родителите треба да бидат поддржувачки,
-треба да се осмислат позитивни образовни стратегии со цел да се намалат несаканите однесувања кај децата.

Што значи ова и што точно треба да направи родителот?

-За време на дисциплината, родителот треба да преземе одговорност за своето и за однесувањето на детето.
-Треба да се создадат можности за стекнување нови сознанија и ново учење преку дискусија и објаснување.
-Да се обезбедат безбедни услови.
-Тој не треба да очекува нешто од детето што не е во согласност со неговите развојни капацитети.
-Не смее да го наруши психофизичкиот интегритет на детето.

Двете најважни работи што ќе бидат најдобри пријатели на родителите во воспитувањето на децата се:

-Секој родител треба да разбере дека управувањето со сопствените емоции е модел што неговите деца треба да го следат.
-Родителите треба да имаат повеќе трпение.

Пет работи што треба да ги знаете за воспитувањето на детето:

-Децата до тригодишна возраст не можат да го контролираат импулсивното однесување.
-Децата не можат да развијат контрола врз своите емоции на оваа возраст.
-На тригодишна возраст детето не пркоси кога ги крши правилата.
-Дури на три и пол или четири години децата почнуваат да ја развиваат способноста за контрола на импулсивното однесување.
-Децата стануваат целосно вешти во контролирањето на импулсивното однесување многу, многу подоцна.
-Нормалниот биолошки и невролошки развој е одговорен за нивното однесување.

Кога има проблем, не игнорирајте го, туку помогнете му на детето да научи да се однесува во согласност со ситуацијата. Останете смирени, пријателски расположени кон детето. Бидете позитивен родител, градете однос со вашето дете врз основа на поддршка, доверба и меѓусебно почитување.

Автор: Милена Николин

Извор