Тргнувањето на училиште е голема пресвртница – не само за детето, туку и за целото семејство. Одеднаш, пред најмалите се појавува свет на нови одговорности: распоред на часови, домашни задачи, водење грижа за книги и тетратки, подготовка на чантата… Сето ова на прв поглед изгледа едноставно, но токму овие мали дневни обврски ја формираат основата врз која се градат одговорноста, независноста и самодовербата.

Многу родители, со најдобри намери, сакаат да му го олеснат тој период на детето – да го потсетуваат на домашната задача, да му ја спакуваат чантата, да го следат секој негов чекор. Меѓутоа, ако правиме сè за детето, му ја одземаме можноста да научи да се грижи само за себе и да преземе одговорност за своите одговорности.

Распоред на часови – првиот чекор во организирањето на времето

Распоредот на часовите е првата „агенда“ со која се среќава детето. Кога учи да го следи секој ден, детето добива чувство дека времето не е бесконечно и дека е потребно да се планира. Навиката да го гледа распоредот и да размислува за тоа што го чека утре му помага да развие организација и самодисциплина.

На почетокот родителите можат да го проверат распоредот заедно со детето и да му помогнат да разбере како функционира. Но, целта е постепено да ја преземе таа рутина и самостојно да знае кои книги и тетратки му се потребни.

Домашна задача – вежба за одговорност

Тоа не е само повторување на материјалот, туку и можност детето да научи дека одговорностите му припаѓаат нему, а не на родителот. Кога само ќе ги запомни задачите и ќе се погрижи да бидат завршени навреме, детето сфаќа дека неговиот напор директно влијае врз резултатите. Нормално е дека на почетокот ќе има заборавеност и пропусти – но ова е исто така вредно искуство. Преку грешки децата учат да обрнат поголемо внимание следниот пат.

Пакување на чантата – мала рутина што гради големи навики

Кога детето само го пакува она што му е потребно:

На почетокот, родителот може да биде со детето и дискретно да проверува, но важно е детето да стане независно што е можно поскоро. На овој начин, преку дневната рутина, се гради чувство на сигурност: „Можам сам да го направам тоа!“

Зошто е сето ова важно?

Првите училишни обврски – распоред, домашни задачи, пакување чанти – не се важни само за оценките. Тие се првите лекции во животот. Преку нив децата учат дека се способни да се потпрат на себе, дека имаат свои задачи и дека се одговорни за своите постапки.

Овој процес носи и самодоверба: детето кое знае дека може само да заврши задача или да се подготви за следниот ден, се чувствува посилно и посигурно. И дека самодовербата и чувството на одговорност се темелите што ќе му користат во текот на неговото образование и подоцнежниот живот.

Улогата на родителот не е да презема обврски, туку да биде поддршка – да потсетува, да мотивира и да му дозволува на детето да учи преку практика.

Извор