Сите родители се соочиле со моменти кога детето вика, фрла играчки, удира или едноставно се повлекува во себе. Иако може да изгледа како „лошо однесување“, зад детскиот гнев најчесто стои емоционално преоптоварување, несигурност или неискажан страв. Децата само што почнале да учат како да управуваат со своите емоции и токму во овие моменти им е најпотребна нашата смиреност и разбирање.

Еве пет специфични, докажани и пријателски начини да му помогнете на вашето дете да се смири – без закани, казни или изолација.

Именувајте го чувството

Кога детето е луто, всушност, се обидува да каже нешто, но не може да го изрази со зборови. Затоа е важно да му помогнете да именува што чувствува.

Пример: „Гледам дека си навистина фрустриран…“ или „Се чини дека нешто навистина те налутило.“

Ова покажува дека ги гледате и ги разбирате наместо да ги осудувате. Децата потоа се чувствуваат побезбедни и поповрзани со сопствените емоции.

Совет: Не обидувајте се веднаш да го „изгаснете“ гневот. Прво прифатете го.

Понудете „смирувачко катче“ наместо казна

Наместо да го испраќате вашето дете во „катче за казнување“, создајте посебен смирувачки простор – тивок агол каде што вашето дете може да се опушти кога се чувствува преоптоварено.
Ова може да биде мал агол од собата со ќебе, перници, омилена играчка или сликовница. Важно е да не го испраќате вашето дете таму сосила, туку нежно да го поканите: „Дали би сакал да се смириш во твојот тивок агол?“

Таквиот простор станува место на безбедност, а не на срам, и на долг рок му помага на детето да развие саморегулација.

Отсликувајте ги емоциите на вашето дете

Кога детето вика, ги стиска тупаниците или плаче, тоа често не може рационално да слуша. Наместо да му држите предавања, обидете се со техниката „огледален говор“.

Пример: „Гледам дека рацете ти се стегнати многу цврсто… Се чини дека чувствуваш дека нешто не е праведно.“ Овој одговор покажува емпатија и му помага на вашето дете да се чувствува како некој навистина да го слуша и разбира.

Оваа техника доаѓа од терапијата со игра и често резултира со побрзо смирување и доверба.

Нацртајте ја лутината

На некои деца им е тешко да зборуваат за своите емоции, но цртањето може да им помогне да ги изразат.

Понудете хартија и боички и кажете: „Можеш ли да нацрташ како изгледа твојот гнев?“ или „Колку е голем? Каде е во твоето тело?“

Можете да предложите вашето дете да нацрта слика од својот гнев – како вулкан, бура или лав – а потоа заедно да размислите што би можело да го смири тој гнев.

Оваа игра му помага на вашето дете да го „помести“ својот гнев однатре кон надвор – и тогаш е полесно да се управува со него.

Прво бидете смирени – вашето дете ја чувствува вашата енергија

Детето не може да се смири ако возрасниот покажува знаци на стрес, гнев или паника. Децата несвесно ја апсорбираат емоционалната клима во собата.

Пред да се обидете да го смирите вашето дете, застанете за момент и проверете како се чувствувате. Длабоко вдишете, опуштете ги рамената и намалете го гласот. Вашето тело ја испраќа пораката: „Безбеден си, со мене си, можеме да го направиме ова заедно“.

Наместо контрола, поврзување

Смирувањето луто дете не значи задушување на емоцијата, туку помагање на детето да се чувствува видено, разбрано и водено. Преку поврзување, децата учат што чувствуваат и како да се справат со тоа. И со текот на времето, токму преку такви моменти тие развиваат емоционална отпорност и емпатија.

Запомнете: детето кое е „најдиво“ е често она на кое му е потребен најмирниот возрасен за да му биде поддршка.

Извор