Кога станува збор за утврдување на биолошкото потекло, жените можат да бидат сигурни дека детето е нивно поради внатрешното оплодување, додека мажите немаат таква сигурност. Секогаш постои можност, колку и да е мала, детето да е зачнато со друг маж.

Се проценува дека околу 10 % од децата имаат биолошки татко различен од оној за кој веруваат дека е таткото. Еден од главните индикатори што мажите ги користат за да проценат дали се биолошки татковци е физичката сличност со детето. Истражувањата покажале дека татковците кои веруваат дека нивното дете личи на нив, имаат тенденција да бидат повеќе вклучени – да поминуваат повеќе време со своето дете и да покажуваат погрижливо однесување.

Резултати од студијата

Нова студија испитувала дали мајките за време на ултразвук тврдат дека нивниот фетус личи на таткото. Хипотезата била дека мајките, дури и со многу ограничени визуелни информации, би имале поголема веројатност да кажат дека детето личи на таткото со цел да се зголеми сигурноста на татковците и да се охрабри нивното учество.

Мажите, исто така, ги земаат предвид верноста и доверливоста на нивната партнерка при процената на татковството. Истражувањата покажале дека мажите кои веруваат дека нивната партнерка е верна, вложуваат повеќе труд во родителството.

Бидејќи бракот честопати означува заемна посветеност, студијата испитувала дали брачниот статус влијае врз тоа како мајките ја опишуваат сличноста со своето дете. Се предвидува дека невенчаните мајки ќе бидат уште посклони да тврдат дека фетусот личи на таткото.

Во студијата учествувале 230 жени од кои повеќето биле подложени на рутински ултразвук во 20. недела од бременоста. Учесниците прво пополниле прашалник, а потоа учествувале во испитувањето.

Доколку двајцата биолошки родители биле присутни во собата, техничарот би им го поставил прашањето: „Што мислите, на кого личи бебето?“ и ги евидентирал нивните одговори.

Резултатите покажале дека татковците имале еднаква веројатност да кажат дека фетусот личи на нив (49 %) како и мајката (51 %). Сепак, мајките значително почесто тврделе дека фетусот личи на таткото. Само 26 % од мајките рекле дека нивното дете личи на нив, додека дури 74 % рекле дека личи на својот татко. Кај немажените мајки, овој процент бил уште поголем – дури 93 % од нив тврделе дека фетусот личи на таткото.

Мајките имаат тенденција да ја нагласуваат сличноста на своето дете со таткото

Овие наоди ја поддржуваат идејата дека мајките имаат тенденција да ја нагласуваат сличноста на детето со таткото, дури и кога се работи за многу ограничени визуелни информации. Ако фетусот навистина повеќе личел на таткото, би се очекувало татковците да го забележуваат тоа почесто – но, тоа не било случај.

Ефектот бил присутен само кај мајките, што укажува дека станува збор за несвесна пристрасност, а не за вистинска сличност. Ова е потврдено и од други истражувања, кои покажале дека луѓето се поуспешни во поврзувањето на новороденчињата со нивните мајки отколку со нивните татковци.

Како заклучок, ова истражување покажува дека дури и со многу ограничени визуелни податоци мајките имаат тенденција да ја нагласат сличноста на фетусот со таткото.

Оваа пристрасност веројатно претставува еволутивна адаптација, преку која мајките се стремат да обезбедат поголема емоционална и материјална вклученост од татковците, бидејќи тие се посклони да инвестираат во деца за кои веруваат дека физички личат на нив.

Автор: Томислав Станиќ

Извор