Д-р Ванеса Лобу, професорка по психологија на Универзитетот „Рутгерс“ во Њуарк, која е специјализирана за развој на доенчиња и деца, ги споделила своите размислувања за предизвиците што доаѓаат со чекањето, што е чест проблем за децата.

Како што се наближува нејзиниот 45. роденден, таа се присетила како нејзиното детство било исполнето со возбуда за родендените и Божиќ, што обично се поврзувало со исчекување подароци. Но, сега, како мајка, тешко ѝ е да гледа дека нејзините деца имаат проблеми со нетрпеливоста, без разлика дали чекаат вечера или омилената активност.

„Тестот со маршмелоу (колачиња од бел слез)“

Ванеса забележува дека овој проблем на чекање не е присутен само кај нејзините деца. Всушност, ова е предизвикот што го проучувале во познатиот психолошки експеримент познат како „тест со маршмелоу“, во кој децата имаат избор – да чекаат и второ колаче или веднаш да го изедат едното што им се нуди.

Повеќето деца, вклучувајќи го и нејзиното, имаат тешкотии да го одложат задоволството, често избирајќи непосредна награда. Овој експеримент ја нагласува вообичаената тешкотија на децата во одложувањето на задоволувањето.

Сепак, истражувањето сугерира дека способноста да се чека може да биде под влијание на културните разлики. Во една студија, во која се споредуваат деца од Германија и од племето Нсо во Камерун, биле забележани големи разлики.

Додека децата од Германија имале проблеми да го чекаат второто колаче, децата од племето Нсо многу подобро го поднесувале чекањето. Истражувачите веруваат дека ова може да биде резултат на раните очекувања за емоционална регулација во културата Нсо, каде што децата се учат да ги контролираат своите импулси уште од многу рана возраст.

Чекањето е поврзано со контекстот

Дополнителните истражувања покажуваат дека чекањето не е универзална тешкотија, туку често е поврзано со контекстот. Во една студија во која се споредуваат деца од предучилишна возраст од САД и Јапонија, на јапонските деца им било полесно да чекаат колачиња, додека децата од САД имале проблем да чекаат.

Од друга страна, децата од САД полесно чекале да отворат завиткани подароци, додека јапонските деца имале тешкотии во таа насока. Овие наоди ги одразуваат културните обичаи, како што е очекувањето во Јапонија децата да го чекаат својот оброк или подароците, додека во САД постојат традиции како што се чекање до божиќното утро за да се отворат подароците.

Д-р Лобу заклучува дека иако децата може да имаат проблем да чекаат, тие можат да научат трпение во ситуации кога се редовно изложени на чекање. Ако чекањето стане дел од нивната секојдневна рутина, тие на крајот ќе се приспособат, исто како што многумина од нас научиле да чекаат посебни пригоди, како родендени или празници.

Автор: Томислав Станиќ

Извор