Односот помеѓу родителот и детето е обликуван од многубројни психолошки, социјални и културни фактори. Често се забележува дека татковците се помалку експресивни или приврзани кон своите синови отколку кон нивните ќерки, или во однос на врската „мајка-син“. Иако секој случај е индивидуален, постојат одредени обрасци кои можат да го објаснат овој феномен.
Влијанието на општествените норми за машкоста
Во многу култури сè уште постои силен социјален притисок врз мажите да се однесуваат на начин што се смета за мажествен. Ова често вклучува емоционална воздржаност, нагласување на силата, независноста и избегнување ранливост. Како резултат на тоа, некои татковци можеби сметаат дека покажувањето нежност или емоционална отвореност кон нивните синови може да се толкува како слабост. Овие модели на однесување често се длабоко вкоренети и се пренесуваат од генерација на генерација.
Влијанието на воспитувањето и моделите на семејството
Начинот на кој мажот расте често игра клучна улога во тоа каков татко ќе биде. Ако мажот пораснал во средина каде што не се поттикнувало да изразува емоции, голема е веројатноста дека тој ќе го пренесе истиот образец и во односот со својот син. Многу татковци немале позитивни примери за да им покажат како да ја изразат љубовта на природен и здрав начин. Недостигот на овие модели може да ја ограничи нивната способност отворено да покажуваат емоции кон своите деца.
Очекувања од децата и фокусирање на успехот
Родителите, особено татковците, често чувствуваат одговорност да го подготват својот син за успех во конкурентен свет. Ова може да доведе до подисциплиниран и построг пристап, каде што акцентот не е на емоционалната поврзаност, туку на развивањето практични вештини, снаодливост и издржливост. Во оваа средина грижата и нежноста можат да паднат во втор план, додека поголем акцент се става на достигнувањата, успехот и снаодливоста во животот.
Разлики во емоционалната поврзаност со ќерките и синовите
Некои истражувања сугерираат дека на татковците им е полесно да изразат љубов кон своите ќерки поради општествените норми кои ја поврзуваат нежноста и грижата со женственоста. Покрај тоа, често постои заштитнички инстинкт од страна на таткото кон неговата ќерка, кој може да се манифестира преку поизразена емотивна поврзаност. Овој инстинкт може да ги поттикне татковците да се однесуваат со своите ќерки понежно и позаштитнички, додека се очекува построг и попрактичен пристап кон нивните синови.
Иако постојат многу причини зошто некои родители се помалку приврзани за своите деца, најважно е да се разбере дека многу од овие обрасци се резултат на општествените норми и семејните искуства. Свесноста за овие фактори може да им помогне на татковците да ги подобрат односите со своите синови и да најдат начини да покажат љубов и поддршка, на начин што не е ограничен со застарени норми на машкост.
Родителството не е само подготовка на детето за животните предизвици, туку и градење емотивна врска која ќе му помогне да се чувствува сакано, безбедно и поддржано – без разлика на полот.
912