Според американското национално здружение на училишни психолози, физичкото казнување е намерно нанесување болка или непријатност и/или употреба на физичка сила врз ученик со намера да му се предизвика телесна болка за да се поправи или казни однесувањето.
Во минатото родителите и наставниците ги удираа своите деца за да ги научат на одредена лекција. До крајот на минатиот век физичкото казнување на децата било општоприфатено низ целиот свет. Но, со текот на времето, станаа достапни повеќе информации за штетата што тоа ја предизвикува врз децата, па 50 земји го забранија физичкото казнување.

Дали функционира?

Да ги оставиме историјата, културата, традицијата, па дури и законот настрана и да се фокусираме на научните докази што укажуваат за неефикасноста на удирањето на децата како алатка за дисциплина.
Поддржувачите често се потпираат на лични анегдоти кога тврдат дека училишното физичко казнување ги подобрува однесувањето и постигнувањата на децата. Сепак, не постојат истражувања што покажуваат дека има придобивки за децата.
Од друга страна, неодамнешен извештај оценува повеќе од 250 истражувања поврзани со врската помеѓу физичкото казнување и децата и широкиот спектар на исходи. Резултатите ги откриваат следните негативни ефекти од физичкото казнување:

– Зголемена агресија – децата што доживуваат физичко казнување имаат поголема веројатност да бидат агресивни кон своите врсници, да го одобруваат насилството во односите и да бидат агресивни кон родителите.
– Лошо однесување – можеби се чини дека физичкото казнување го запира лошото однесување, но долгорочно тоа предизвикува детето да се однесува полошо. Всушност, физичкото казнување е поврзано со негативно однесување, на пр., малтретирање, лажење, бегање, проблеми во однесувањето на училиште и вмешаност во криминал.
– Проблеми со менталното здравје – удирањето предизвикува и физичка и емоционална болка. Поврзано е со нарушување во однесувањето, анксиозни нарушувања, депресија, обид за самоубиство, зависност од алкохол и дрога, ниска самодоверба, непријателство и емоционална нестабилност.
– Намалена когнитивна способност – промената на сивата материја во мозокот влијае врз интелигенцијата на детето, донесувањето одлуки и способноста за обработка на мислите.
– Тековен циклус на злоупотреба – истражување од 2011 година потврдува дека кај децата врз кои било употребено физичкото казнување поголема е веројатноста да користат ваква активност за решавање на проблемите во иднина и да го користат истиот пристап за своите деца.

Кои се побезбедни, поефикасни дисциплински опции?

Експертите ги нудат следните попродуктивни опции за дисциплинирање на децата:
– Развивање на вербалната комуникација – најважниот чекор е да се развие отворена, чесна линија на комуникација со вашето дете уште на мала возраст, така што тоа ќе стане емоционално интелигентно.
– Тековни последици – покажете им на децата што ќе се случи ако не се однесуваат добро. Бидете прецизни за последиците што ќе произлезат од нивното однесување.
– Укинете им ги привилегиите – кажете им на вашите деца дека ако не соработуваат, ќе мора да се откажат од нешто, на пример, од омилената играчка. Сепак, Американската академија за педијатрија ги дава следниве упатства за овој пристап:
– Никогаш не земајте му на детето нешто што навистина му е потребно, на пример оброкот;
– Изберете нешто што вашето дете го цени, а е поврзано со лошото однесување.