Децата често им се спротивставуваат на родителите од различни причини, што може да создаде предизвици во меѓусебната комуникација. Понекогаш се чувствуваат игнорирани, критикувани или едноставно го изразуваат своето несогласување. Ова се клучни причини зошто децата можат да ги предизвикаат родителите или да бидат непослушни кога комуницираат со нив.

Недостиг на јасна комуникација

Доколку инструкциите или очекувањата не се соопштат на јасен и разбирлив начин, децата може да се чувствуваат изгубени и нема да обрнат внимание на своите родители. Јасната комуникација вклучува едноставни пораки кои децата полесно ги разбираат.

Прекумерна употреба на команди

Кога родителите постојано даваат наредби без да им дадат простор на децата да се изразат или да ја разберат логиката зад нивните одлуки, тоа може да предизвика отпор и несоработка. Наместо наредби, родителите треба да поттикнуваат дијалог и размена на мислења.

Чувство на изолираност

Децата што се чувствуваат отсечени од своите родители поради зафатен распоред или недостиг на квалитетно време заедно, веројатно нема да ги слушаат своите родители. Редовното поминување квалитетно време заедно ги зајакнува емоционалните врски меѓу децата и родителите.

Недостиг на комуникација со почит

Ако децата забележат дека нивните родители ги омаловажуваат или не ги почитуваат, може да се дистанцираат од комуникацијата и соработката. Почитта создава отвореност за дијалог и изразување на чувствата.

Преголеми очекувања

Прекумерните барања или очекувања, кои не се соодветни за фазата на развој на децата, може да предизвикаат непослушност. Приспособувањата на очекувањата според возраста на детето поттикнува соработка и комуникација.

Негативно наместо позитивно засилување

Употребата на казна или негативно засилување наместо позитивно засилување за добро однесување може да резултира со тоа децата да го изгубат интересот за слушање и соработка. Позитивното засилување, како што е пофалбата, ги мотивира децата да соработуваат и да се однесуваат позитивно.

Извор