Поимот опсесивно-компулсивно нарушување често се употребува погрешно за некој што има строга утринска рутина или организирано биро. Сепак, ова нарушување има помалку врска со навиките за чистење или недостиг на флексибилност отколку со способноста да се справите со непријатните мисли. Истото го тврди и детскиот психолог Ирина Горелик.

„Ако некој од нас има вознемирувачка мисла, потенцијално би можел да се откаже од неа. Меѓутоа, за некој со опсесивно-компулсивно нарушување, тоа предизвикува вознемирувачка реакција и таквите мисли тешко исчезнуваат“, вели таа.

Кај децата обично лесно се дијагностицира, вели таа, бидејќи се манифестира на забележлив начин. Првиот од двата знака дека вашето дете може да има вакво нарушување е дека му треба уверување за неговата безбедност, како и за безбедноста на неговите најблиски.

„Вашето дете може постојано да ве прашува дали ќе биде добро, дури и кога не е во очигледна или непосредна опасност. Истото важи и за неговите најблиски. Имав пациенти кои беа загрижени дека нешто лошо може да се случи со нивното семејство, па мораа постојано да го проверуваат своето семејство“, објаснува таа. Некои други симптоми на кои треба да внимавате се:

-страв од бактерии и компулсивно миење раце;
-постојана грижа дека тој/таа или неговиот/нејзиниот родител ќе се разболи;
-прекумерна приврзаност (на пример, детето не сака да спие затоа што мисли дека нешто може да ви се случи вам или нему ако не сте заедно).

Како што детето со ова нарушување може да се грижи дека ќе се повреди себеси или своето семејство, исто така може да се грижи дека повредило други.

„На детето постојано му треба уверување дека никого не повредило со своите постапки или зборови“, објаснува психологот.

Извор



912

X