Воспитувањето и различните услови во кои растат децата имаат само делумно влијание врз ова – ние сите се разликуваме едни од други штом се родиме (а веројатно и пред тоа).

Децата прифаќаат влијанија според познатиот механизам путер-јајце (на високи температури јајцето се стврднува, а путерот се топи), па ако ги слушате мудрите совети за родителство и се обидете да ги примените на вашето дете, можеби ќе му помогнете, или пак ќе го направите несреќно. Некои деца сакаат да бидат охрабрени, додека други сакаат да бидат оставени сами на себе, некои добро реагираат на пофалби, додека други не, некои деца уживаат во игри со физички напор, додека други претпочитаат да фантазираат.

Значи, најважно е да се обидете да одредите што го прави вашето дете среќно, а што не, па потоа да постапите соодветно. Ако имате можност, обидете се да започнете што повеќе различни активности со вашите деца: и физички и сите други (носење, лулање, скокоткање, а подоцна и трчање, игри со топка, цртање, играње со глина и пластелин, пеење…). Ако вашето дете на почетокот не е заинтересирано, не мора веднаш да се откажете, но ако плаче секогаш кога оди на лулашка или лизгање, не принудувајте го! Некои деца трошат по едно пакување боички неделно, а на некои едно пакување им трае до крајот на основното училиште. Сигурно разбирате.

Сличен совет се однесува и на меѓучовечките односи. Некои деца реагираат среќно на толпа луѓе – некои реагираат подобро на интимните услови: не инсистирајте на големи прослави ако е очигледно дека детето реагира лошо на метежи (И не, славењето роденден не е поважно од тоа како се чувствува детето).

Вториот совет се однесува на подготовката на вашето дете за ситуации кои сигурно ќе го чекаат во животот, без разлика дали вие сакате или не (одење во градинка и справување со училишните обврски, на пример). „Учењето по модел“ важи за сите ситуации од овој тип.

Така, секој ден, малку и постепено, но трајно, го воведувате вашето дете во ситуации на кои треба да се приспособи. Кога станува збор за училиште, тоа значи дека околу половина година пред почетокот детето седи на бирото во одредено време и прави нешто што ќе му го доделите. Тоа може да биде цртање или моделирање или нешто друго што детето веќе го знае и што го прави среќно. Оваа активност прво треба да трае неколку минути и постепено да се зголемува како што се приближува училиштето.

Третиот, и можеби најважниот совет, се однесува на постигнување договор меѓу сите луѓе вклучени во воспитувањето на детето и заземање јасен став за тоа што се пожелни и непожелни однесувања и реакции.

Дали го наградувате или го казнувате натпреварувачкото однесување, дали уживате во тоа кога детето „не се откажува“ или ве преплашува, дали треба да ги дели своите играчки со сите или треба да се грижи за тоа што е негово? Дали е во ред да плаче и колку?

Затоа што секој концепт е подобар од никаков концепт.

Во ситуации кога мајката дозволува, а таткото забранува, и обратно, резултатот е секогаш збунето и вознемирено дете.

Автор: Бранкица Раковиц

Извор