Како би изгледала содржината која еден деветгодишник би требало секојдневно да ја следи на друштвените мрежи, па во голема мера да ги загрижи неговите родители и наставници за нешто навистина да преземат? Дали воопшто знаете каква содржина им се пласира на децата кога им го давате телефонот в раце? Знаете ли што гледаат, кого следат, кој ги следи? Или уште подобро прашање – дали воопшто ве интересира?

Педагогот Снежана Голиќ на својот профил сподели дел од спотот за песна на женски бенд кој за малку не би бил испратен на Евровизија (Србија). Новата песна има наслов „Фолир’о“. И ниту тој наслов, ниту таа песна, ниту тој спот, ниту текстот не е ништо пострашен од „треш“ материјалите на кои веќе сме навикнати и кои ни стана сосема нормално децата да ги слушаат и да ги гледаат. Бидејќи, па тоа сите го слушаат. Цел клас. Пострашно од сето тоа е крајот на спотот. На крајот од спотот, три девојки, млади, атрактивни, чекаат трамвај. Трамвајот го нема, но затоа се приближува „бесен“ автомобил, го вози непознато момче, кое им вели „Нема трамвај, а? Ајде влегувајте, јас ќе ве префрлам!“

И сите три девојки трчат кон автомобилот, влегуваат и се возат во непознат правец, со непознат човек. Спотот има 20 милиони прегледи за еден месец. Тоа се, драги родители, прегледите на вашите деца. На вашите деца овие три девојки им рекле дека е сосема во ред да се влезе во автомобил со непознат маж, бидејќи нема трамвај. 20 милиони прегледи. Нека се тоа „само“ половина милион деца кои по 40 пати ја преслушале песната. Тоа се тогаш милион родители на кои тоа им е сосема во ред. Најмалку милион. Родители кои не ги интересира светот во кој живеат децата.

Затоа драги родители, ве прашувам, кои се вашите изговори што дозволувате децата да поминуваат 6 часа дневно пред екранот и што дозволувате да гледаат вакви работи?

„Ништо не прашувајте ме, по цел ден тоа го гледа, но ние сме имале и полоши идоли во 90-тите години, па што ни фали?“
„Бог да чува, еднаш пуштив и се згрозив. Но, тоа го гледа цело одделение. Сите, па не можам само јас нему да му забранам!“
„Училиштето е виновно, тоа треба да им забрани, јас дома не можам!“
„Знам јас, го прашав, ми рече дека тоа го гледа бидејќи му е смешно и дека тој не би се однесувал така.“

Виновно е и општеството, виновни се медиумите кои тоа го пласираат. Виновна е и државата која не ги санкционира овие работи дозволувајќи спотови со такви пораки без проблем да се пласираат, слушаат, гледаат, промовираат. Па дури и како пример ги испраќаме во светот. Но, кога знаете дека ни општеството, ни државата ни училиштето не прават ништо за вашето дете, тогаш зошто не направите самите, што ве спречува?

Сакам да се вклучам, сакам да видам што слушаш, сакам за тоа да зборуваме, сакам да знам зошто ти се допаѓа тоа. Сакам да знам дали е навистина фаза или тоа значително ти влијае. Сакам секој ден да бидам дел од твојот живот и што повеќе да зборуваме, а што помалку да гледаме во екран. Сакам во нашиот дом никогаш да не се гледаат реални шоуа. Сакам секој ден да вечераме заедно. Сакам на вечера да не ги користиме телефоните. Сакам да не бидеш во тие половина милион деца што гледаат вакви работи.

Но, за тоа ви се потребни две работи. Трпение и посветеност. Ги имате ли за своите деца?

Автор: А. Цвјетиќ

Извор